Re: De grote zaal. {Welkoms seremonie}

[Kimberley]

Ik grinnikte. 'Wie weet. Ze durven het niet eens hardop te zeggen, hoezo mietjes.' Het maakte me niet uit wie of wat bij Zwadderich zat, ik mocht ze waarschijnlijk sowieso al niet. 'Ze durven niet eens zelf in de buurt van een meisje te komen of ze rennen al gillend weg.' Lachte ik. 'De meisjes dan hè.'

[Abigail]

Ik keek even van het meisje, Kim, naar de jongen die blijkbaar Max heette, als ik het goed had. Ik vermengde me niet in het gesprek en hield me afzijdig. De Zwadderaars waar ze het over hadden, mocht ik niet. Enkele uitzonderingen waren wel aardig, maar dat kwam nauwelijks tot nooit voor. Ik ging met een hand door mijn haar en probeerde het gesprek een beetje te volgen.

[Evanna Daniëlla]

Het maakt me niet uit als ik laat kom, dacht ik terwijl ik flink door liep naar de Grote Zaal, de welkomsceremonie. Ik was superblij dat ik mijn SLIJMBAL had gehaald, maar ik was te gesloten en wilde vrienden maken. Ik was dan misschien een tikkeltje anders dan andere Zwadderaars, maar ik was een Zwadderaar! Een rasechte, zelfs! En ik liep de Grote Zaal binnen... En gelijk stokte mijn adem. Oeeeee, eilandje met eten! Ik had zo'n honger! Ik had een op maat gemaakt jurkje aan dat mijn moeder met moeite voor me had gemaakt. Het creatieve talent om kleding te maken had ik overduidelijk dus van haar. Ik liep naar een leeg sta tafeltje waar ik me bedacht dat ik toch vrienden wou maken. Dus waarom was ik in mijn eentje gaan staan? Ik zag een aantal Ravenklauwers, Griffoendoren en Huffelpuffers, maar geen Zwadderaar. Zal ik dan maar op een ander afstappen? Zenuwachtig keek ik de zaal rond.

[Maxim]

Ik keek naar het andere meisje van Ravenklauw dat bij ons stond. 'Je bent zo stil?' vroeg ik. 'Dat zijn toch niet je vrienden waar we het over hebben? want dat zou wel genant voor ons zijn' lachtte ik en keek weer naar de tafel van de zwadderaars.

[Jaeden]

Met grote passen liep ik de Grote Zaal in. Ik was zoals gewoonlijk weer te laat, maar dat kon me - ook zoals gewoonlijk - niet echt veel schelen, en zo te zien de andere ook niet. Ik liet mijn blik door de zaal glijden, terwijl ik de mensen die er al waren goed in me op nam. Enkele herkende ik, aangezien ik zowat iedereen wel al eens had zien lopen. Ook zag ik een paar nieuwe, maar zin om te vragen wie ze waren had ik niet, dus liep ik direct door naar het eilandje met eten en drinken.

[Evanna Daniëlla]

2 meisjes, 1 jongen... Daar achter herkende ik éindelijk wat Zwadderaars, maar dat waren overduidelijk geen vrienden van me. En ook niet Zwadderaars waar ik vrienden mee wíl of zóu worden. Ik was anders dan hun... Ik liep naar het eilandje in het midden en pakte een boterbiertje. De dorst die zich van mij meester maakte was nog erger dan de honger. Ik pikte snel een kippenboutje en vrat die op. Het botje gooide ik over mijn schouder, dat bracht geluk had ik ergens gelezen. Onopmerkbaar veegde ik mijn mond af met mijn hand waarna ik mijn hand in een papiertje wikkelde en het papiertje achter me op de grond gooide. Ik liep naar de 2 meisjes en de ene jongen en herkende ze als een Ravenklauw en twee Griffoendors. "Hoi. Ik ben Evanna," glimlachte ik. Om in een goed blaadje te vallen bij de Griffoendors, zijn ik niks over mijn afdeling. Daar kwamen ze later wel achter.

[Abigail]

Meteen gingen mijn wenkbrauwen omhoog toen ik een meisje van Zwadderich de grote zaal zag binnen lopen. Ik had het over het algemeen het niet echt op Zwadderaars. Ze dachten altijd beter te zijn dan anderen en waren door en door slecht. Maar natuurlijk waren daar ook enkele uitzonderingen op, tenminste, dat dacht ik. Ik gaf mensen graag de voordeel van de twijfel. Ik keek naar de jongen die begon te praten. Het drong pas wat later tot me door dat hij het tegen mij had. "Oh, sorry", verontschuldigde ik mezelf. "Ik ben Abigail", stelde ik mezelf voor.

[Maxim]

'Oh, hoi, ik ben Maxim' zei ik tegen hun beide en knikte. Ik keek weer naar het eilandje. Het eten dat werd genomen werd automatisch terug bijgevuld. Ik nam nog een slok van mijn boterbier en leunde tegen de sta tafel aan.

[Evanna Daniëlla]

Ik probeerde mezelf tevreden te stellen door een slok van mijn boterbier te nemen, maar dat werkte niet. Ik werd alleen maar zenuwachtiger bij de aanblik van al die mensen... Ik voelde me liever alleen, veiliger, opgesloten maar ook heel gelukkig. Maar al die mensen... Ik zag dat Perkamentus me kort toeknikte en zich daarna weer in het gesprek met... Wie was dat? Een nieuwe leraar? Ik kende hem niet. Ik besteedde geen aandacht meer aan de leraren en probeerde mezelf te concentreren op het meisje van Griffoendor en het meisje van Ravenklauw. Het was me al opgevallen dat ze allebei niet erg opengekeerd waren, of misschien wel maar hadden ze al in de gaten dat ik een Zwadderich was... Dat was voor de Ravenklauw hopelijk niet zo erg. Zwadderaars en Ravenklauwers hadden vaak samen lol gemaakt. En Griffoendoren en Huffelpuffers ook. Hopelijk zagen allebei de meisjes me niet voor een Zwadderichse bedreiging. Wat ik trouwens ook niet was.

[Abigail]

Dus geen Max, bedacht ik in mezelf en glimlachte even. Mijn blik ging naar een jongen die de grote zaal binnen kwam lopen. Zwadderich, concludeerde ik en volgde hem toen hij naar het eilandje liep. Het Zwadderich meisje was bij ons komen staan en ik schonk haar een glimlach. Mijn vooroordelen moest ik maar even aan de kant zetten, besloot ik. "Aangenaam," Zei ik tegen Maxim en Evanna.

[Maxim]

Ik glimlachtte even terug en keek naar de deur om te zien of er nog iemand bekend binnekwam. Een zwadderaar. Ik kende hem niet. Ik wou dat er meer griffoendors waren. Zodat de aantallen gelijk waren. Het klonk dom natuurlijk, maar er was altijd al een soort vete geweest tussen griffoendor en zwadderich.

[Jaeden]

Met een afwezige blik in mijn ogen, en een glas water in mijn handen, stond ik tegen de muur aan geleund. Mijn andere hand had ik in mijn broekzak gestoken, en af en toe nam ik een slok uit mijn glas. Ik had water altijd goor gevonden, maar aangezien ik beter niet meteen aan de drank begon, leek me dit toch het beste. Ik zuchtte, een diepe, verveelde zucht. Het begin van het schooljaar, altijd zo'n vreselijk saai moment waarin er niks gebeurt, dat kwam pas ergens in het midden.

[Abigail]

Ik wilde dat er een stoel was, ik hield er niet van om te staan. Ik voelde me ook nogal alleen, ookal stond ik tussen een groep mensen. Als enige Ravenklauwer hier. Ik liet mijn blik even rond het kleine groepje gaan, dat zich ondertussen hier had verzamelt. Mijn plan om meer mensen te leren kennen, leek voor als nog te lukken. De Zwadderich jongen die binnen was gekomen ging appart staan. Eigenlijk had ik verwacht dat met de komst van Evanna dat er wel wat meer Zwadderaars erbij zouden komen.

[Maxim]

Ik keek weer even om me heen. Ik had nog geen enkele van mijn vrienden gezien. En hier stond ik dan, tussen de meisjes. Ik werd geergerd door het gelach en gewijs van de zwadderaars. Ik probeerde er niet op te letten en keek weer naar het eilandje.

[Abigail]

Ik liep naar het eilandje waar het eten op stond. Het was niet dat ik de mensen daar niet aardig vond, maar ik verveelde me. Over het algemeen kende ik ze ook helemaal niet. Ik keek naar het drinken en wilde dat er wat sterkers was. Niet dat ik meteen als een drank orgel gezien wilde worden, maar de sfeer was gewoon weg deprimerend.

[Jaeden]

Met een leeg glas in mijn hand liep ik terug naar het eilandje, en zette het glas neer. Vrijwel direct pakte ik een nieuwe, ook al had ik helemaal geen dorst. Mijn blik viel eventjes op het meisje dat er ook stond, en ik glimlachte lichtjes naar haar. Iets zeggen deed ik niet, ik was niet zo'n prater.

[Abigail]

Een Zwadderaar die glimlachte, was het eerste dat door mijn hoofd schoot. Ik ergderde me aan mijn gedachtens, alsof je persoonlijkheid meteen bepaald werdt door je afdeling. Ik grijnsde even terug en nam opnieuw een beker boterbier. Wat een feest, bedacht ik droogjes terwijl ik twijfelend of ik terug naar het groepje moest lopen stil bleef staan.

[Kimberley]

Ik keek naar de mensen die binnen waren gekomen. Een meisje en een jongen van Zwadderich. Het meisje liep naar ons toe en de jongen ging ergens alleen staan. Ik had het sowieso al niet op Zwadderaars, maar het meisje stelde zichzelf netjes voor. Ik gaf haar een kort knikte. 'Kim.' Maxim ging wat te eten halen en ook Abigail verliet de statafel. Nice.

[Jaeden]

Ik zette het glas water, nog voor ik een slok ha genomen, weer terug. Nee, water was echt niets voor mij. Het was zo, zo smaakloos, en dat irriteerde me. Ik keen fronsend naar de tafel. Aangezien er geen sterke drank was, moest ik maar genoegen nemen met een beker boterbier, die ik dus ook pakte.

[Abigail]

Ik ging met een hand door mijn haar en nam een slok van het boterbier. Uiteindelijk besloot ik terug te lopen naar de sta tafel, van die mensen wist ik de namen tenmiste. Ik leunde tegen de sta tafel aan. "Wauw, wat een feest", zei ik en gaapte even. De gaap had nep kunnen zijn gezien het moment, maar hij was echt. Bah, ik haatte saaie feestjes.

[Kimberley]

Ik keek op naar Abigail en grinnikte. ‘Zo echt geweldig, vind je ook niet?’ Grapte ik. Ik leunde met mijn arm op de tafel en keek verveeld rond. ‘Zelfs les van Sneep kan nog leuker zijn.. Als we hem de grond in kunnen boren dan.’ Ik grinnikte lichtjes. Sneep was niet bepaald mijn favoriete leraar en ik was, zoals de meeste, ook niet zijn favoriete leerling. Een van mijn vele levensdoelen was om hem het leven zuur te maken.

[Abigail]

Ik grinnikte even om haar woorden en staarde toen weer somber voor me uit. "Het is ook niet dat er goede muziek gedraaid wordt ofzo", mompelde ik. Sterker nog, er was geen muziek. Bands als Greenday en 30 seconds to mars, kenden ze in de toverwereld niet. Ik streek mijn jurkje recht en kreunde.

[Kimberley]

Ik glimlachte 'Vertel mij wat, het enige wat ze hier kennen zijn de Witte Wieven. En die zijn ook al zo oud als Perkamentus zelf, die komt volgens mij ook al tegen de 500 aan. ' Ik nam nog een slok van mijn boterbier. 'Het enige goede is, is dat we niet naar de Drie bezemstelen hoeven voor Boterbier.'

[Abigail]

Ik lachte weer even. "Bah, ik haat de witte wieven." Mompelde ik en keek even naar de leraren die rond liepen. Vetrouwen hadden ze hier nauwelijks in de leerlingen, bedacht ik bij mezelf. "Inderdaad, en het eerste weekend Zweinsveld is pas over 2 weken." Antwoorde ik op haar opmerking over het boterbier.

[Kimberley]

Ik knikte. 'Ik ook. Ze zijn echt vreselijk.' Grinnikte ik. Ik zette mijn glas neer en keek op mijn horloge. 'We staan hier nu al anderhalf uur. Hoe saai kan het zijn.' Mompelde ik. Over twee weken pas, ging erdoor me heen. 'Ik dacht dat we altijd veel eerder gingen?'

[Gesponsorde inhoud]