De grote zaal. {Diner}

[Abigail]

De grote zaal staat bekend om zijn betoverde plafon en wordt gebruikt voor feesten, bijeenkomsten en de maaltijden. Wanneer de leerlingen en leraren gaan dineren staan er in de zaal 5 rijen, een rij voor de leraren, vier voor de leerlingen. Hoewel het niet verplicht is, gaat iedereen bij zijn eigen afdeling zitten.

Onbeperkt aantal personen.

[Tygo]

De warmte sloeg in mijn gezicht toen ik de grote zaal binnenkwam. Erg druk was het niet. Aan elke tafel zaten maar een paar mensen, en het eten stond ook nog niet op tafel. Alleen mevrouw Stronk en mevrouw Anderling zaten aan de leerlarentafel en waren druk met elkaar aan het kletsen. Ik keek even naar Abigail, me afvragend of ze gewoon door zou lopen naar de tafel van Ravenklauw.

[Abigail]

Met mijn handen in mijn zakken was ik met Tygo mee gelopen. Ik keek twijfelend naar de tafel van Ravenklauw waar nog niemand zat en besloot dat ik vast wel even bij Tygo kon gaan zitten voor het eten daadwerkelijk begon.

[Tygo]

Ik was blij dat met mij mee liep naar de tafel van Griffoendor. Er zat niemand anders die ik kende. Ik zag wel dat sommige Griffoendors een vragende blik naar mij en Abigail wierpen. Ik neegeerde het maar. Als ze wilde weten wat er eventueel aan de hand zou zijn zouden ze het maar moeten vragen.

[Abigail]

Het was raar om ergens anders te gaan zitten, maar ik zat liever bij hem dan in mijn eentje. Ik ging naast hem zitten en zag een paar vragende blikken naar me kijken. Ik beet op mijn onderlip en keek Tygo aan. "Is het zo raar om hier te gaan zitten als je van een andere afdeling bent?" Vroeg ik zacht.

[Evanna Daniëlla]

Ik liep richting de tafel van Zwadderich. Ik voelde me weer eens helemáál niet op mijn gemak. Ik zag wat leerlingen angstig achteruit deinsen toen ik voor bij kwam lopen. Zo gevaarlijk was ik niet! Het maakte me onrustig en onzeker. Ik schoof aan aan de tafel van Zwadderich en keek naar de lerarentafel. Natuurlijk was professor Anderling er en professor Stronk zat ook aan tafel. Zelfs Perkamentus was er niet! Dat verbaasde me wel heel erg. PERKAMENTUS WAS ER NIET!

[Kimberley]

Net terugkomend van de bibliotheek liep ik naar de tafel van Griffoendor. Tot mijn verbazing zat Abigail aan de tafel van Griffoendor. Ze zat met een jongen, die ik herkende als iemand uit Griffoendor, te praten. Ik liep naar ze toe en ging naast Abi zitten. 'Hey.' Ik glimlachte, keek naar de jongen en stak mijn hand uit. 'Ik ben Kimberley.'

[Maxim]

Ik liep de grote zaal in en keek om me heen. Veel mensen waren er nog niet. Dan zag ik Kim, Abi en Tygo. Ik liep naar de tafel van Griffoendor en ging bij hun zitten. 'Hoi' zei ik vrolijk en glimlachte.

[Abigail]

Ik keek glimlachend op naar Kim en grijnsde. "Heey Kim," zei ik vrolijk en besefte dat het misschien raar was dat ik hier nu zat, aan hun tafel maar ik trok me er niet veel van aan. Even later kwam ook Maxim eraan en ik grijnsde even. "Hai." Zei ik met een grijns.

[Kimberley]

Ik keek op naar Max. 'Heey.' Mijn hand begroef zich in mijn haar en ik streek een pluk achter m'n oor. Mijn maag begon zachtjes te rommelen en ik keek grinnikend op.

[Maxim]

'Wauw, Kim heeft honger' zei ik en lachtte even. Ik keek even naar de gouden borden, leeg. Ik keek nieuwsgierig om me heen en wachtte tot het eten tevoorschijn kwam.

[Kimberley]

Ik porde Maxim zachtjes in z'n zij en begon toen te lachen. 'Ik sterf van de honger mensen.' Ik keek zielig naar de legen borden en tikte met mijn vinger op de tafel. 'Waar zijn de rest van de leraren eigenlijk?' Ik zag alleen Mevrouw Stronk en Anderling zitten.

[Tygo]

Ik schudde de hand van Kimberly en lachtte vriendelijk, "Tygo, aangenaam". Net op dat moment verscheen het eten en de gouden borden. Aan Kimberly te zien stierf ze min of meer van de honger en ik grinnekte zachtjes. "Eetsmakelijk dan maar" zei ik lachend en ik schepte een paar aardappels op mijn bord.

[Kimberley]

'Eten!' Riep ik opgewonden toen het eten op de tafels verscheen. Ik schepte wat gebakken aardappels op en een stuk kip. Zo begon ik te eten. Binnen de kortste keren had ik het op. Ik keek twijfelend of ik nog wat moest nemen, maar besloot om nog een paar aardappels te nemen en wat groente.

[Tygo]

Ik keek lachend naar hoe Kimberly het eten naar binnen 'schrokte'. Zelf at ik vrij rustig. Ik had wel trek, maar ik hield meer van de smaak van het eten dan het gevoel dat ik vol zat. Toen Kimberly haar tweede bord al bijna leeg had schepte ik pas voor de tweede keer op, groente en nog een beetje aardappels. Rustig at ik een stukje broccolie.

[Kimberley]

Alweer had ik het bord leeg. 'Oké.. Ik denk dat dat wel genoeg was.' Mompelde ik grinnikend, eigenlijk meer tegen mezelf dan tegen andere. Ik keek naar Tygo die lachend naar me keek. 'Ik had heel erg honger oké.' Ik trok een pruillipje en begon daarna zelf ook te lachen.

[Tygo]

"Ik lach je niet uit, ik lach je toe" zei ik grijnzend. Dit was mijn excuus dat ik maar al te graag gebruikte. Ik lachtte met haar mee. De lerarentafel zat ondertussen al vol, behalve Perkamentus. Die zal wel op zijn kantoor in slaap zijn gevallen, dacht ik lachend.

[Kimberley]

Ik grinnikte. Ik schonk een glas pompoensap voor mezelf ik. 'Jij ook?' Ik keek vragend naar Tygo.

[Tygo]

"Graag, dankje" knikte ik. Eindelijk had ik mijn bord leeg en ik gleed onderuit en ging wat relaxter zitten. Ik dronk wat van de pompoensap die Kimberly voor me had ingeschonken. "Maar vertel Kimberly, ik ken je amper, heb je hobby's ofzo? Ja ik weet de meest onoriginele vraag ever, maar ik ben bang dat ik het toch wil weten," zei ik grijnzend.

[Kimberley]

Ik lachte. 'Nou - eh - ik speel gitaar en ik zing.. Verder hou ik van muziek, en ik lees veel ofzo.' Ik keek hem eventjes aan. 'Ik denk dat het dat wel was..' Ik dacht even na.. Ja dat was het eigenlijk wel. 'Jij dan?'

[Tygo]

"Uhm tja, ik hou ook heel erg van muziek. Ik drum, maar ik kan absoluut geen noten lezen of nummers schrijven. Daar ben ik echt té slecht in" Ik lachtte even. "Verder uhmm, hou ik wel van lezen" dat zei ik er maar snel achteraan, het was nou niet echt iets wat mensen van me verwachtten.

[Kimberley]

Ik knikte. 'Oké dan, we lijken opzich wel op elkaar qua hobby's' grinnikte ik. Ik vond het altijd leuk als mensen interesse toonde in muziek. Muziek was echt mijn leven.

[Tygo]

"Ik denk dat je gelijk hebt" lachte ik. Op hetzelfde moment verdween het eten en de borden en verschenen er toetjes en schone borden. Alle toetjes die je maar kon verzinnen stonden ertussen: kwark, pudding, ijs. Echt alles. Het verbaasde me allang niet meer, maar ik weet nog dat het eerste jaar ik serieus elke avond ijs at.

[Kimberley]

Ik keek twijfelend naar alle toetjes die tevoorschijn waren gekomen. Al vanaf dag één had ik niet kunnen kiezen. Het was zó veel en alles was lekker. 'Ijs of pudding..' Vroeg ik me twijfelend af. 'Waarom hebben ze geen ijspudding?' Ik keek Tygo vragend aan.

[Tygo]

"Uhm, misschien moet je dat eens voorstellen?" zei ik. Zelf pakte ik gewoon wat vla. Ik had niet zoveel zin in alle poespas. Voorzichtig nam ik een hapje van de lekkerste vla die er bestond.

[Gesponsorde inhoud]