Re: De schommelbank.

[Lance]

"Deal! Hou jij dan maar je sok in het oog." Zachtjes grinnikte en liet me meer onderuit hangen in de heerlijke schommelbank. Ik was moe, erg moe. Slaperig en had totaal geen energie vandaag.

[Alexis]

ik lach. "Ik zal mijn sok in het oog houden, hm moet ik ook op zoek naar kercadeau voor jou." Ik grinnek zacht als hij half in slaap valt. "Je hebt iniedergeval niet lang geslapen of wel?"

[Lance]

"Geef me maar slaappillen. Mijn dromen waren raar. Ze gingen over Davin... Ik maak me gewoon veel te ongerust. Maar ach, volgend jaar is hij hier. Binnenkort ben ik afgestudeerd, heb ik werk en kan hij altijd naar mij toe komen. Heus, ik moet niks terug, Alexis." Even grijnsde ik nog en liet mijn hoofd tegen de zijkant leunen.

[Alexis]

Ik bijt op mijn lip. Mijn broerje zou nooit naar deze school komen, nooit. Ik grinnek zacht. "Slaappillen? dan krijg jij slaappillen, Dam slapen we beiden lekker." Ik haal grijnzend een hand door mijn haar.

[Lance]

Weer liet het me flauwtjes grijnzen. "Heb jij eigenlijk broers of zussen? Of jongere bengeltjes?" Was ik lekker over mezelf de hele tijd bezig. Ik vergat compleet om naar haar te vragen...

[Alexis]

Ik grinnek zacht. "Ja een kleine bengel maar het is ook een engeltje hoor. Nathan, hij is nu elf. de leeftijd dat ik naar Zweinstein ging. Stiekem vind ik het jammer dat hij Zweinstein niet zal leren kennen." Ik doe mijn mantel af en leg die naast mijn voel op de grond.

[Lance]

Haar broertje had al zeker en vast een erg leuke naam. "Hoezo dat?" Niet zelf nadenkend over de mogelijke verklaring. Rechtuit vragen leek me het beste. Om eerlijk te zijn vond ik het erg spijtig dat niet ieder kind deze wereld kon beleven.

[Alexis]

Ik grinnek. "Mijn broertje is een Dreuzel, een leuk vrolijk jongetje zonder magie. Dus op Zweinstein zal hij niet komen." Ik laat mijn bnenen. van de bank afglijden zodat ze net boven de grond blijven zweven.

[Lance]

"Spijtig voor hem. Ieder kind moet hier wel eens één dag geweest zijn." Zelfs de magie maakte mij soms nog eens enthousiast. Zo nu en dan toch. Mijn blik dwaalde door het landschap terwijl ik goed ging zitten.

[Alexis]

ik knik. "Hm inderdaad, elke dag gebeurd er wel iets. Het leven op Zweinstein is eigenlijk nooit saai." De bank hangt stil en ik schuif iets naar voren en me zacht af en de bank schommelt weer zachtjes.

[Lance]

Het viel me op dat het hier erg mooi was en best ook wel romantisch was geweest àls je hier zou komen met je geliefde. Als je die dan had. Het zat me ergens dwars dat ik niet iemand zo had, maar zoeken zou verkeerd zijn. "Wat?" Alexis schudde me uit mijn gedachten. "Oja... Ik had het eerder over de magie. De magische wezels, chocokikkers, levende portretten... Niet iets wat je iedere dag meemaakt."

[Alexis]

Ik grinnek zacht. Hij was duidelijk met zijn hoofd in een andere wereld en ik verzit een beetje en lach dan zacht. "De magische wezens." Grinnek ik en ik kijk rond en spring van de bank af. Ik loop naar een struik toe en pluk een witte bloem en ga weer zitten en speel met de bloemblaadjes.

[Lance]

Even lachte ik bij haar woorden. "Ik bedoelde het niet in de zin van vrouwen, hoewel..." Alexis kon echt moeilijk stil zitten. Wel was het haar boek, wel bengelde haar benen of wel vond ze wat anders om te doen. Niet dat het irritant was...

[Alexis]

Ik grijns breed en zak onderuit en geniet even van de stilte. Doordat er niet veel mensen kwamen was het hier erg stil. De bloem is snel verwelkt en ik laat hem op de grond vallen. De bloemen kan ik beter met rust laten. "Hoewel wat?" Ik kijk van opzij nieuwschierig aan.

[Lance]

Haar woorden klonken droog in mijn ogen, maar toch sprak ze het niet zo uit. Was het niet de bedoeling. "Ik ben een 'jongen' voor iets." grinnikte ik. Het helpen om niet naar meisjes te kijken, kon ik helemaal niet weerstaan. Meer bedoelde ik er ook niet mee. "Zie je wel, mijn grappig-zijn-pogingen mislukken altijd..."

[Alexis]

Ik grijns. "Zet je pokerface op, ik weet zeker dat die poging om grappig te zijn niet mislukt." "Niet onaardig bedoeld trouwens." Zeg ik er vlug achteraan. "Een jongen voor iets." herhaal ik. "Wat voor iets?" Ik wou dat ik mijn woorden terug kon nemen, volgens mij vraag ik iets te ver door.

[Lance]

"Ha-ha, wat zijn we grappig vandaag." Oké, mijn poging op grappig te zijn was nu officieel mislukt. Misschien moest ik het maar opgeven. "Maakt niet uit. Hoorde ook bij de poging tot grappig te zijn. Ik geef het op." Weer zuchtte ik diep en keek moedeloos naar het uitzicht.

[Alexis]

Ik kijk hem schuldig aan. "Sorry?" Ik por hem zacht. "Word je nu depressief?" Ik kijk hem licht verbaasd aan en besef me dat hij best wel vaak zucht. "Als ik mijn mond moet houden, moet je het zeggen hé?" Zeg ik zacht maar langzaam terwijl ik naar de struik met de witte bloemen kijk.

[Lance]

Spijtig genoeg voor haar kon ik tegen porren, maar schoof toch wat op. "Heel depressief. Misschien moet je me daar ook maar pillen voor cadeau gaan doen bij Kerstmis." zei ik semi-verdrietig. "Hou jij je mond nu maar niet. Daar heeft het echt niks mee te maken... Je bent stiller vandaag, weetje."

[Alexis]

Ik grinnek. "Ik zal het onthouden, anti-depressivia en ehm wat was het andere ook al weer?" Ik wiebel met mijn wenkbrauwen. "Jij praat ook minder dan gister hoor." Ik denk even na. "Kun je ooit dat free running van je voordoen?"

[Lance]

"Slaappillen en ja." Ik had gewacht tot ze uitgesproken was. "Maar dan hangt er wel iets aan vast natuurlijk. Om een aap in de zoo te zien moet je ook betalen, dus wat krijg ik als weder dienst?" Even grijnsde ik. "Wil je het zien?"

[Alexis]

"Ohja slaappillen, leuke kerstcadeau's krijg je dit jaar. Alleen maar pillen." Ik bijt op mijn lip en denk even na. "Nou, zoveel geld heb ik niet, genoeg hoor daar niet van maar wat wil je hebben, ik ben benieuwd hoe goed je het kan."

[Lance]

"Geef me volgende keer op Zweinsveld maar een chocokikker en het zit goed tussen ons." Weer grijnsde ik. "Kom op, dan ga ik me wel als een aap gedragen. Behendig sprong ik uit de schommelstoel. Kies jij maar waar we heen gaan."

[Alexis]

Ik grijns. "Deal, jij krijgt je chocokikkers en ik jou free running kunsten." Ik schommel nog een keer heen en weer en spring dan ook uit de schommelstoel. "Is er hier op Zweinstein een locatie die er geschikt voor is?"

[Lance]

Ik haalde mijn schouders op. "Jij kiest gewoon maar wat en ik doe wel wat. Niet natuurlijk in een vlakte. Daar heb ik geen ene zak aan. Iets met een beetje hoogte verschil of ergens waar ik op kan kruipen."

[Gesponsorde inhoud]