Re: het grote meer.

[Evanna Daniëlla]

"Nee, ik ga het meer verkennen."
Ik ging mijn plan om het meer te verkennen toch maar uitvoeren. Ik stond op en pakte uit mijn vestje slijmerige substantie dat nog het meest op schijfjes komkommer leken. Ik deed ze in mijn mond en trok mijn vestje en jurkje uit zodat ik alleen nog maar mijn bikini aan had. Ik rende naar het water en sprong er in. Het was lekker cool. De reuzeninktvis keek even loom naar me onder water, merkte ik. Ik wou hem knuffelen, hij zag er uit als een lief knuffelbeest. Maar uit eerdere aanvaringen met dat beest, wist ik dat ik dat beter niet kon doen.

[Kimberley]

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht toen Maxim zei dat het niet erg was. Altijd zeg ik dingen op het verkeerde moment en dat kwets ik mensen, gelukkig was het nu niet het geval. Ik keek om naar z'n kat en grinnikte. 'Hoe heet ie eigenlijk?' Tegelijkertijd zag ik Evanna weg lopen en het water induiken. 'Oké..'

[Maxim]

Ik keek even naar Evanna. 'Dat zou ik niet, oke te laat' zuchtte ik toen ze al weg was. 'Straks komt er in de profeet dat ze is opgegeten door de inktvis' zei ik doodserieus en keek naar de rimpelingen in het water. 'Hij heet eye, omdat ik geen betere naam wist, en omdat hij speciale ogen heeft' zei ik en keek terug even naar hem. Als je hem niet goed genoeg kende, zou je denken dat hij dood was.

[Evanna Daniëlla]

Ik bekeek de waterbodem. Ik zag meermensen. Ik zwom naar hen toe en ik maakte met gebaren duidelijk dat ik hun offergod wilde zien. Ik wou de eerste zijn die de offergod van gevaarlijke meermensen zou zien. Ik zwom naar het beeld dat op het 'dorpsplein' stond. Het was mooi gebouwd. Ik stak mijn duim naar de meermensen op. Er lag wat zeewier op de grond. Het was rijk versierd met waterbloemen. Ik gebaarde naar de meermensen dat ik het op wou pakken. Eén van de meermensen knikte en ik scheurde het zeewier af. Toen zag ik een Wierling. Ik schrok me rot! Dit was de tweede keer in mijn (bijna) zestienjarige leven dat ik een Wierling zag! Ik zwom gelijk naar boven. Ik durfde het water niet meer in! Gelijk verdwenen mijn kieuwen. Bang zwom ik naar de kant. Ik pakte een handdoek van de grond. Die had ik hier onder weg naar de bomen neergelegd. Ik droogde me af, rende naar de bomen en kleedde me aan. "Doei!" zei ik tegen Maxim en Kim en ik rende weg, met het bosje zeewier in mijn handen.

[Abigail]

Met mijn handen in mijn zakken was ik naar het meer gelopen. Op mijn schouder zat Mystery, mijn rat, die nerveus begon te piepen toen hij een dikke, luie kat aan de waterkant zag zitten. Ik dacht terug aan wat Maxim had verteld en bedacht dat wel eens zijn kat kon zijn. Met een plons zag ik iemand het water in duiken en een rilling liep over mijn rug. Ik ging in het gras zitten en staarde somber voor me uit.

_________________
Elektische apparaten doen het niet in Zweinstein en omgeving.

[Maxim]

Ik zag Abigail afkomen met een rat op haar schouder en ik keek even naar Eye. het enige ding waar hij wel voor bewoog was voor muizen en ratten, en tot mijn grote spijt had hij de rat ook al opgemerkt. Ik zag Eye naar Abigail waggelen en ik stond snel op.

[Abigail]

Ik keek verbaasd toen Mystery harder begon te piepen en keek toen naar de kat die hier naartoe stommelde. Ik ga ook iemand opstaan en hier naartoe komen maar ik had niet door wie het was. Ik stond op voor de kat bij ons was en stopte Mystery in de zak van mijn sweater. "Weg katje.." Zei ik. Er waren weinig dieren waar ik bang voor was, maar katten vond ik niks.

[Maxim]

Net toen hij op Abigail wou springen pakte ik hem op en drukte hem tegen me aan. 'Sorry, hij zal wel honger hebben' zei ik en keek even naar de bobbel in haar sweater. Ik krabde even achter Eye's oren. 'Je moet echt niet bang van hem zijn hoor' zei ik en glimlachtte even. 'Hij valt alleen ratten en muizen aan.'

[Abigail]

Ik beet op mijn onderlip en staarde naar de kat. Het gepiep in mijn sweater was gestopt, maar hij was wel aan het trillen. "Sorry, ik ben echt bang voor katten." Zei ik zacht. Dat kwam omdat ik vroeger door een kat was aangevallen en sindsdien nachtmerries het gehad over gele ogen en scherpe nagels. Bah.

[Maxim]

Ik keek naar haar en knikte even. 'Eye doet je echt niks, daar is hij veel te lui en lief voor, maar die rat mag wel oppassen denk ik' zei ik en haalde even mijn schouders op. Eye legde zijn hoofd tegen mijn schouder en begon zacht te spinnen.

[Evanna Daniëlla]

Ik was even mijn bikini uit gaan trekken en had die bij de waterval verstopt. Het duurde niet verschrikkelijk lang, die wandeltocht tussen het meer en de waterval. Ik liep terug naar het meer en voelde de zon op mijn gezicht. Er was een persoon bij gekomen. Ik was Meiina bij de waterval tegengekomen en had haar nu in mijn armen liggen. Ik zag een kat en een jongen... Maxim herkende ik in de jongen. En wie was dat meisje met die bobbel in de zak van haar sweater? Ik herkende haar als Abigail. De kat in de armen van Maxim was Maxim's kat, begreep ik. Ik liep naar ze toe. "Hee..." Ik zette Meiina op de grond. Ze joeg al tijden niet meer op ratten nadat ze door een hele 'kudde' ratten achterna werd gezeten. Muizen waren wel altijd nog een lekker maaltje voor Meiina, maar Meiina herkende muizen en ratten meteen. Een kat met een angst voor ratten, hoe kon ik nou zo'n kat nemen? In gedachte glimlachte ik altijd.

[Abigail]

Een verdrong een afkeurende blik toen hij 'die rat' zei. Ik had toch ook niet gezegt, 'die kat'? Ik vond het zo afkeurend klinken. "Die rat zal inderdaad oppassen," zei ik en deed een stap naar achter. Ik haalde Mystery uit mijn zak en draaide me om. Het was beledigend hoe hij het had gezegt. Alsof een rat minder waard was dan een kat.

[Maxim]

Ik keek even naar haar rug en trok mijn wenkbrauw op. 'Eh, oke, doei?' vroeg ik even en draaide me ook om. 'Hey' zei ik tegen Evanna en liep dan maar terug naar mijn boom. Ik ging zitten ging verder met Eye aaien.

[Abigail]

Ik had me tot nu toe best vaak geirriteerd aan die Maxim. Het kwam door zijn instelling, mensen beoordelen op het symbool op hun gewaad, was niet normaal. Ik ging weer in het gras zitten en strok mijn lippen stijfjes op elkaar. Ja, ik was moeilijk in omgang, dat wist ik zelf ook. Ik had bepaald afkeuringen. Ik staarde licht fronsend voor me uit, terwijl ik Mystery aaide.

[Maxim]

Ik keek even voor me uit naar Abigail. In haar ogen kon ik ook niks goed doen. Tja. Eye nestelde zich goed en sloot zijn ogen. Ik streelde hem zacht en neuriede het liedje dat Kim me daarnet had laten horen door dat dreuzelding.

[Evanna Daniëlla]

Ik pakte Meiina op en liep Abigail achter na. "Abi, wat is er?"

[Abigail]

Ik keek op toen ik Evanna's stem hoorde en zette een neppe glimlach op. "Niks, mijn angst voor katten kwam weer naar boven." Mompelde ik terwijl ik Mystery weer in mijn sweater opborg gezien de kat die ze vast. Ik haalde diep adem en staarde toen even naar Maxim. Ik kon niet ontkennen dat ik hem benijdde. Hij leek zichzelf zo snel ergens overheen te zetten. Vanuit dat oogpunt was ik veel wraakzuchtiger, tot mijn spijt. "Hoe heet ie?" Vroeg ik met een knikje op haar kat.

[Maxim]

Ik zuchtte verveeld en leunde met mijn hoofd tegen de boom aan waardoor ik zicht op de wolken had. 'Ipod' herhaalde ik opnieuw tegen mezelf omdat ik het zo'n grappig woordje vond. Ik bleef het liedje neurien dat blijkbaar vastplakte in mijn hoofd.

[Kimberley]

Ik keek even toe hoe Abigail en Evanna kwamen en weer gingen. Ik was bij de boom blijven zitten, ik had even geen zin in conversaties met veel mensen. Eentje oké, meerdere op dit moment niet. Ik zuchtte diep en streek een pluk haar voor mijn ogen vandaan. Dat irritante haar ook, ging er door me heen.

[Evanna Daniëlla]

"Meiina." zei ik. "Ik had gezien dat je een rat hebt. Hoe heet zij of hij? En is het misschien te persoonlijk, of mag ik vragen naar je angst voor katten?"

[Abigail]

Ik nam de tijd om haar beide vragen te beantwoorden. "Hij heet Mystery en ik heb het daar liever niet over", zei ik eerlijk. Het was niet dat ik haar niet mocht, ik hield mijn verleden het liefst voor mezelf. Niemand op school wist veel over mij. Ik besefte dat Maxim gelijk had gehad toen hij me beschreef als Mysterieus. Ik hield veel voor andere verborgen, ik moest hem maar eens mijn excuses aan bieden.

[Maxim]

Ik streelde afwezig over Eye, die ondertussen al lag te spinnen. Ik neuriede dat liedje van Kim. Wow, ze zou me toch ook eens zo'n ding moeten geven, ik zou het nog geweldig vinden, draagbare muziek. Ik keek naar het meer en zag een donkere plek in het water waar de inktvis zich bevondt.

[Kimberley]

Ik sloeg mijn boek weer open bij het begin van het laatste hoofdstuk. Ik las altijd best wel snel, en ik was dan ook zo bij de laatste pagina. Het einde was zó zielig, dat ik zowat tranen in mijn ogen kreeg. Ik sloeg het boek dicht en staarde naar het meer. Ik weet niet waarom ik zo van lezen hield, waarschijnlijk omdat ik dan niet aan de werkelijkheid hoefde te denken. Gewoon even weg van deze planeet en ergens anders zijn.

[Maxim]

Ik besloot nog een poging te wagen om verder te schrijven aan mijn brief. Ik schreef het eerste wat in me opkwam op het perkament en bekeek het resultaat, tja, het was beter dan niets. Ik zag Kim's uil in de verte en wenkte hem. 'Hee Hootie' zei ik en aaide even over zijn kop en bindde mijn brief vast aan haar pootje. Ik zag hoe ze opvloog en ik keek haar na.

[Kimberley]

Ik zag Hootie wegvliegen en keek niet begrijpend naar de kant van waar ie vandaan kwam. Maxim. Hij zal vast wel een brief gestuurd hebben en Hootie zal mijn brief vast wel boven in de toren afgeleverd hebben. Ik glimlachte. Hootie was altijd een trouwe uil geweest. Tegenover iedereen.

[Gesponsorde inhoud]