Het pad zonder einde.

[Abigail]

Vele hebben geprobeerd het einde te bereiken, maar het is niemand ooit gelukt, Het pad begint vlakbij het bevroren meer en loopt langs de rand van het verboden bos. Hierna vervolgt het zijn weg door de bergen van Zweinsteins omgeving en vanaf daar heeft niemand het ooit verder belopen. Veel leerlingen komen echter wel op deze plek, door de bankjes die er staan is het namelijk een leuke plek om gezellig te kletsen en te genieten van het weer.
Maximaal 8 personen.

[Tygo]

Ik zat op een bankje genietend van de zon. Het was niet echt warm, maar warm genoeg om met een jas buiten te kunnen zitten. De wind bracht mijn haar weer eens uit model en ik veegde de pluk terug.
Om me heen zaten allerlei kinderen druk te praten. Maar een enkeling zat in zijn eentje net zoals ik.

[Abigail]

Met een sombere blik staarde ik voor me uit terwijl ik op een bankje naast een jongen ging zitten, zonder echt te beseffen dat er al iemand zat. Ik was in verdachtens verzonken en keek toen even om me heen. Ik schrok even toen ik de jongen zag zitten. "Oh sorry," mompelde ik en stond op.

[Tygo]

Het meisje dat plotseling naast me ging zitten was blijkbaar diep in gedachten verzonken want ze schrok zich rot toen ze mij zag zitten.
Toen ze weer opstond besefte ik dat ik hier ook maar alleen zat en trok mijn mond open: "Je mag wel blijven zitten hoor, alleen is ook maar alleen" zei ik terwijl ik haar glimlachend aankeek.

[Abigail]

Ik keek hem even aan en knikte toen. "Bedankt," zei ik glimlachend en ging weer zitten. Even keek ik hem aan en besefte dat hij in hetzelfde jaar als mij moest zitten, bij Griffoendor. "Ik ben Abigail," zei ik glimlachend.

[Tygo]

"Tygo," ik glimlachte terug terwijl ik haar een hand gaf. "Aangenaam".
Ik keek even naar het symbool op haar gewaad, Ravenklauw. Ik had het min of meer wel verwacht. Ik had haar nog nooit in de leerlingenkamer gezien en iemand voor Huffelpuf of Ravenklauw was ze ook niet echt.

[Abigail]

Ik schudde zijn hand en grijnsde even. Ik merkte dat zijn blik naar het symbool op mijn gewaad ging en fronste even. "En waarom ben jij hier?" Vroeg ik geïnteresseerd. De meeste die hier kwamen, kwamen om een reden.

[Tygo]

"Tja, goeie vraag" zei ik lachend, "Ik denk om nieuwe mensen te ontmoeten, echt veel mensen ken ik nou ook weer niet. En wat brengt jou hier?" Ik sloot even mijn ogen om te genieten van de zon, ademde de frisse lucht even diep in en keek Abigail weer aan.

[Abigail]

Ik bedacht me dat ik niet had verwacht dat hij niet veel mensen zou kennen, maar schudde die gedachte van me af. Ik moest even nadenken over een antwoord op zijn vraag. "Nadenken over de zomervakantie." Zei ik eerlijk en fronste weer even toen ik dat gezegt had. Hij moest niet door vragen, dan was de kans groot dat ik weg ging.

[Tygo]

Ik keek haar even vragend aan. Ik wist niet zo goed of ze het nou positief of negatief bedoelde. Maar aan haar gezicht te zien had ze niet veel zin om erover te praten. Als ze het zou willen zou ze het wel doen, bedacht ik me.
"Maar vertel eens wat meer over jezelf, heb je hobby's ofzo?" zei ik dan maar om het onderwerp ergens anders toe te brengen.

[Abigail]

Ik glimlachte toen hij er niet op door ging. "Ik speel gitaar en piano, verder vind ik het ook leuk om te tekenen." Somde ik op. Ik speelde geen zwerkbal, had een angst voor bezems sinds het tweedejaar en was daarmee misschien wel de enige op school die niet genoot van rondvliegen op een bezem.

[Tygo]

"Leuk! Ik drum, maar ik kan voor geen meter noten lezen of liedjes schrijven, dus mochten we ooit samen spelen, verwacht niet dat het in een keer goed gaat" zei ik grijnzend. Van tekenen moest hij niets hebben, maar dat zei ik maar niet. Ik was slecht in alles wat met creativiteit te maken had.

[Abigail]

Ik lachte even, een natuurlijke lach. Ik had soms de neiging om een lach te faken, omdat ik niet iemand was die snel lachte. "We will see," zei ik met een grijns en staarde voor me uit. Ik was zoals vele andere, nieuwschierig naar de plek waar het pad zou eindeligen.

[Tygo]

Ik glimlachte even en sloot opnieuw mijn ogen. Abigail was aardig. Ik was blij dat ik eindelijk eens iemand ontmoette. Op zich kende ik wel wat mensen, maar het bleef er maar bij.
Ik volgde abigail haar blik en zag dat ze het pad afliep met haar ogen. "Nooit geprobeerd?" vroeg ik plotseling.

[Abigail]

Ik keek hem verbaasd aan en schudde mijn hoofd. "Ik denk niet dat ik daar ooit de tijd voor zal hebben", mompelde ik en keek weer naar het pad. Natuurlijk was ik nieuwschierig, er waren mensen die dachten dat het pad uitkwam bij een drakennest, andere geloofden dat het uitkwam bij een schat. Ikzelf had echter geen idee.

[Tygo]

"Geen tijd? Zoveel huiswerk hebben we toch ook weer niet?" Ik keek haar vragend aan. Ik moest natuurlijk ook wel veel doen, maar geen tijd als reden om een onbekend pad niet te lopen vond ik een beetje vreemd.

[Tygo]

ik moet eten :S
-Xxx.

[Abigail]

Ik keek hem aan en grinnikte. "Geen tijd om het pad áf te lopen." Zei ik en trommelde met mijn vingers op mijn been. "Want als ik het doe, dan wil ik het goed doen." Verduidelijkte ik mezelf. Ik was iemand die uitdagingen aanging en dit was er een die ik maar al te graag aanging. Maar je had er zoveel tijd voor nodig.

[Tygo]

"Tja dan zou je moeten wachten tot het vakantie is, kerstvakantie duurt nog 6 weken of niet?" En ik keek haar met pretoogjes aan. Het leek me wel wat om dat pad eens af te lopen. Om te kijken of het ons wél zou lukken. Als we dan toch twee weken de tijd hadden, waarom niet?

[Abigail]

Een grijns verscheen op mijn lippen. "Perfect," zei ik en keek hem enthousiast aan. Hij had erg goede ideeën, misschien dat hij dat hij daarom bij Griffoendor was ingedeelt. In elk geval, ik mocht hem.

[Tygo]

"Afgesproken dan. Dan stuur ik wel een brief naar mijn ouders dat ik deze vakantie even een keertje niet naar huis kom. Ik denk dat ze het wel overleven." Ik had er nu al zin in. Grijnzend keek ik naar het pad, ik volgde het met mijn ogen net zo lang tot ik niet meer verder kon kijken. Ik kon niet wachten.

[Abigail]

Ik grijnsde en volgde zijn blik. "Heb je veel vrienden op school?" Vroeg ik nieuwschierig. Ik vond hem wel zo'n populaire jongen, die iedereen kende. Mijn handen stopte ik in mijn zakken en ik staarde wat voor me uit.

[Tygo]

"Ach ik heb wel vrienden hoor, maar niet extreem veel. Het valt best wel mee. Jij dan?" Ik kon haar niet zo goed inschatten qua populariteit. Op de manier hoe ze geschrokken weer opgesprongen was en zich veronschuldigt had leek ze me niet echt Miss Populair, maar ze hield wel van avontuur en kon best een gesprek op gang houden.

[Abigail]

Ik luisterde naar zijn antwoord. "Vorig jaar liep ik altijd in mijn eentje rond," zei ik met een sombere glimlach. "Maar dit jaar heb ik veel nieuwe mensen leren kennen, waarvan ik sommige vrienden kan noemen." Ik leunde tegen het bankje aan en staarde naar de lucht.

[Tygo]

"Wat was het verschil tussen dit jaar en vorig jaar dan?" Meestal als iemand eenmaal niet-populair gevonden werd zat hij of zij hier ook zijn of haar hele schoolleven aan vast. Al vond ik niet dat Abigail niet een typ was om populair te zijn.

[Gesponsorde inhoud]