De Uilenvleugel.

[Maxim]

De uilenvleugel is een plek waar alle uilen van de school zich verzamelen. Het is een erg hoge ruimte waar veel uilen naar binnen en buiten vliegen. Er ligt veel vuil over de grond verspreidt omdat de vleugel eigenlijk nooit echt gepoetst wordt.

Maximaal aantal personen: 10.

[Maxim]

Ik liep de uilenvleugel in en droeg mijn brief in mijn handen. Ik leunde tegen een muur en keek naar de uilen die af en aanvlogen. Ik vond dit geweldige dieren, als ik geen kat had, zou het zeker een uil geweest zijn. Ik nam een kerkuil en maakte mijn brief voorzichtig vast aan zijn poot. Hij kraste zacht en ik ging aaide even over zijn kop. Hij vloog het raam uit en ik keek hem na tot hij maar een puntje meer was.

[Abigail]

Ik liep met een stuk perkament, inkt, een ganzeveer en een envelop naar de uilenvleugel. De brief moest ik nog schrijven, maar ik wist wel wat ik er ongeveer in wilde zetten. Ik zag net hoe een uil de toren uit vloog voordat ik naar binnen liep. Maxim stond binnen en ik glimlachte even. Ik ging op een stro halm zitten en keek naar het lege papier.

[Maxim]

Ik vroeg me af of ik nu bij haar moest gaan zitten of niet. Ik stond op en ging naast haar zitten. 'Hoi' zei ik vrolijk en keek naar de uilen. 'Heb jij ook een uil?' vroeg ik nieuwsgierig en glimlachtte naar haar.

[Abigail]

Ik wilde net mijn veer op het perkament zetten toen Maxim naast me ging zitten. Ik keek op en glimlachte. "Heey," zei ik met een glimlach en rolde het perkament weer op. Mijn broer moest maar even wachten, besloot ik. "Nee, ik heb een rat." Antwoorde ik met een glimlach. "Jij wel dan?" Vroeg ik nieuwschierig.

[Maxim]

'Nee' zuchtte ik spijtig. 'Maar ik heb wel een dikke grijze kat, misschien heb je hem hier al ergens zien liggen slapen' lachtte ik. Ik vroeg me af hoe haar rat er uit zou zien. 'Eh, stoor ik je?' vroeg ik en keek even naar het lege perkament. 'Anders ga ik wel'.

[Kimberley]

Ik huppelde de uilenvleugel binnen met een brief voor mijn ouders in mijn hand. Ze waren misschien dreuzels, ze vonden het in ieder geval niet meer raar dat wij onze post verstuurde met uilen. Ik zag dat Hootie al naar me toe kwam vliegen en ik glimlachte. Ze landde voor me op een muurtje en ze kraste vrolijk. Ik gaf haar een aai over haal bol en bond de brief aan haar pootje. 'Succes Hoot.' Zei ik glimlachend. Ik draaide me weer om en zag Maxim en Abigail. Het was me nog niet eens opgevallen dat ze hier zaten. Wel blijven.. Niet blijven? Ik besloot ze om ze te begroeten. 'Heey.'

[Maxim]

Ik keek op. 'Hoi'. Ik zag haar uil wegvliegen en keek die na. 'Leuke uil heb je'.

[Kimberley]

Ik grinnikte. 'Dankje.' Ik wist niet wat ze aan het doen waren, en ik wilde ze liever ook niet storen, maar ik liep voorzichtig hun richting in. 'Ze heet Hootie.' Ik streek een pluk van mijn haar uit mijn ogen en keek naar Maxim en Abi.

[Maxim]

Ik glimlachtte en schoof wat op dat ze haar er ook bij kon zetten. 'Hootie' herhaalde ik en keek weer naar de uilen die stilzaten. Ik had ze ooit eens proberen tellen, maar ik had het snel opgegeven.

[Kimberley]

Ik schonk hem een dankbare glimlach toen ik zag dat hij wat opschoof zodat ik ernaast kon gaan zitten. Ik liep ernaar toe en nam plaats op het stro. Ik liet mijn blik over de uilen glijden. 'Het zijn er wel veel.. En waarschijnlijk is de andere helft nog buiten.' Ik keek Max even aan en keek toen weer naar de uilen. 'Had jij nou een uil of niet?' Ik keek eventjes bedenkelijk.

[Abigail]

"Ik schrijf even mijn brief," zei ik terwijl ik opstond en ergens anders ging zitten. Ik schonk Kim een glimlach en haalde rolde het perkament opnieuw uit. Ik staarde nadenkend voor me uit en begon toen te schrijven. Mijn handschrift was zwierig en ik baalde even dat ik zo'n klein stuk had meegenomen.

[Maxim]

Ik glimlachtte naar haar. 'Ik heb alle uilen al eens proberen tellen, maar het is niet echt gelukt' zuchtte ik. 'Nee, ik heb wel een kat, hij is heel dik en slaapt veel' lachtte ik. 'Oke' zei ik en keek Abigail na.

[Kimberley]

'Oké.' Ik lachte. 'Ik zou het nog geen eens op kunnen maken om tot 10 te komen, die beesten vliegen overal en nergens heen.' Ik bleef even naar de uilen kijken en begon toen weer te lachen om de opmerking van zijn kat. 'Hij is dik en slaapt veel.' Herhaalde ik half lachend. 'Hootie is niet.. nou ja.. Ik weet eigenlijk niet wanneer uilen dik zijn.. Maar, ze slaapt zeker niet veel. Dat beest is zo hyperactief als maar zijn kan.' Ik glimlachte naar hem en liet mijn blik over Abigail gaan.

[Alexis]

Ik liep met kleine haastige passen naar de uilenvleugel. Mijn mantel wappert achter me aan en ik duw de deur open die naar de vleugel leid. Ik zie Maxime, Abigail en Kimberley maar schenk er even geen aandacht aan. Ik had mijn broertje beloofd een brief te sturen als ik op school was aangekomen. Ik speur het plafond af naar Smoothie en lok hem. Als de uil op mijn arm zit bind ik de brief aan zijn poot vast en streel hem zacht over zijn rug. Mijn uil is bijna mijn alles en ik laat hem wegvliegen en kijk hem even na.

[Abigail]

Ik keek op toen ik nog iemand hoorde binnen komen. Alexis kwam binnen en liep meteen naar de uilen toe. Ik zuchtte en staarde weer naar mijn brief. Mijn brief die ik maar niet goed onder woorden kreeg. Ik knipperde met mijn ogen en las de regels die ik geschreven had nog een keer terug. Ik heb leuke mensen ontmoet bij de welkoms seremonie, hoe is het met pap? herhaalde ik in mijn hoofd. Ik vouwde de brief om en stopte hem in een envelop.

[Maxim]

Ik grinnikte en keek even naar Alexis. 'haha, was mijn kat ook maar zo, hij is echt lui' zei ik weer tegen Kimberley. 'Hij zal hier wel ergens in het kasteel rondlopen, slijmen bij de eerstejaartjes' zei ik. 'Die geven hem dan weer eten, waardoor hij nog dikker wordt' zuchtte ik.

[Kimberley]

Ik lachte 'Dadelijk ontploft hij nog.' Mompelde ik en grinnikte om mijn opmerking. 'Maar ja, beter één dan geen huisdier hè. Jammer eigenlijk dat je geen hond mag hebben hier. Dan had ik Spike meegenomen.' Spike was mijn labrador pup van thuis.

[Alexis]

Ik grinnek en luister naar het verhaal over de kat van Maxime. Vroeger toen ik thuis woonde had ik samen met mijn broertje een kat, die is nu dood maar toch. Het was een lieve, mollige rode kater. Een glimlach siert om mijn lippen en ik richt mijn aandacht op de mensen in de uilenvleugel. "Hi." zeg ik opgewekt.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Spike, wat een grappige naam'. Ik had eigenlijk idiote willen zeggen, maar ik ging maar zwijgen, ik wou haar niet kwetsen ofzo. 'Heey' zei ik vrolijk tegen Alexis en keek weer om me heen naar de andere uilen.

[Kimberley]

Ik lachte. 'Heeft Roos verzonnen. Vage naam, ik weet het. Maar ik kan het ook niet helpen.' Ik keek op naar Alexis. 'Hey' Ik glimlachte naar haar en keek of er nog plek was. Ik schoof een stukje op en gebaarde, net zoals Max dat bij mij had gedaan, dat ze kon komen zitten.

[Abigail]

Ik bond de envelop om de poot van een uil en liet hem los. Toen draaide ik me om en ging bij de andere staan. "Waar hebben jullie het over?" Vroeg ik en keek even het groepje rond. Het waren aardige mensen. Wat ik nog het leukste vondt was dat er geen onderscheidt werd gemaakt in afdeling bij hun. Ik voelde me even zoals ik me in de dreuzelwereld voelde, iets wat ik miste bij Zweinstein, ik voelde me gelijk met de anderen.

[Alexis]

Ik kijk haar dankbaar aan. "Dankjewel." Ik ga op de strobaal zitten en ga met mijn gymp over de vieze vloer van de vleugel. Het stro kriebelt een klein beetje aan mijn benen, precies op de stukjes waar mijn mantel opzij is gezakt. Ik haal mijn schouders op naar Abigail. "Geen idee, is het gelukt met je brief?" Ik had haar moeilijk zien kijken naar het stuk perkament.

[Maxim]

Ik glimlachtte even en schoof ook wat op. 'haha, origineler dan mijn naam.' Ik keek naar Alexis. 'Heb jij ook een uil?' vroeg ik. 'We hebben het over onze dieren' zei ik en schoof nog wat meer op zodat Abigail er ook bij kon.

[Evanna Daniëlla]

Ik rende naar de uilenvleugel. Ik moest en zal die brief naar papa versturen. Dat hij aan mama vroeg of ze foto's kon maken op het ministerie. Mijn verjaardag zal een soort ministeriefeest worden.

[Gesponsorde inhoud]