De 'groene' kamer

[Maxim]

Naast het huisje van Hagrid bevindt zich een luik in de grond. als je naar beneden gaat kom je in een vierkante kamer met vier grote glazen vensters als muren. Het uitzicht is eigenlijk midden van het grote meer. Zo kan Hagrid eigenlijk controleren of er geen gewonde dieren/wezens zijn. Niet veel leerlingen weten van deze plaats. Hij is erg fascinerend omdat je zicht hebt op het grote meer. Je ziet soms allemaal fascinerende wezens voorbij zwemmen.

Maximaal aantal personen: 4

[Maxim]

Ik ging langs het luik de lange trap af naar beneden. Dan ging ik in het midden van de kamer zitten en keek om me heen. Ik kon de reuzeinktvis zien en een paar wierlingen. Ik keek nieuwsgierig om me heen in de hoop meermensen tegen te komen.

[Alexis]

Ik open het luik en loop de lange trap af en daal steeds meer naar beneden. Je merkt dat je onder de grond komt, het koelt snel af en de geur die er rondhangt is een beetje muffig. Ik loop regelrecht naar de eerste muur en kijk gefascineerd naar de wezens in het meer.

[Maxim]

Ik keek naar Alexis die me gewoon passeerde en trok mijn wenkbrauw op. 'Hoi' zei ik en glimlachtte. Ik was eigenlijk wel verbaasd dat ze afwist van deze kamer.

[Alexis]

Ik kijk verbaasd op, Maxime was ik zo voorbij gelopen. "Oh hoi." Glimlach ik kort. Ik kijk naar het water, Hagrid had me een jaar geleden deze ruimte laten zien. Ik kom er niet vaak, aangezien het nogal 'muffig' ruikt.

[Maxim]

Ik keek naar haar. 'Kom je hier vaak?' vroeg ik nieuwsgierig. Ik zag haar niet echt als iemand die tijd doorbracht in zo'n kamers als deze, maar ik kon het natuurlijk fout hebben.

[Alexis]

Ik haal mijn schouder op. "Soms, Hagrid heeft me het vorig jaar laten zien, nadat ik iets stouts gedaan had." Ik grinnek zacht. "En jij? Ben jij zo'n natuurpersoon?"

[Alex]

Ik liep naar buiten, richting Hagrid's huisje zonder enig gevoel voor richting omdat ik gewoonweg niet wíst wat ik moest doen. Ik besloot op onder zoek uit te gaan aan de rand van het Verboden Bos. Ik was vaak genoeg met Hagrid in het Verboden Bos geweest om te weten dat het er gevaarlijk was en dat je niet goed genoeg kunt uitkijken. Opeens viel mijn oog op een luik. Nieuwsgierig opende ik het en ik klom de ladder af naar beneden. Ik kwam in een ruimte met grote glazen te recht. Ik zag Alexis en een onbekende jongen in de ruimte zitten. Ik bleef in de schaduwen van het meer dat rond om de kamer lag terwijl ik het gesprek van Alexis en de jongen probeerde te volgen.

[Maxim]

Ik grinnikte even. 'nee, maar dit vind ik wel geweldig' zei ik en keek even naar de reuzeninktvis die ons voorbijzwom.

[Alex]

Ik zag de reuzeninktvis voor bij zwemmen, een spoor van zwarte inkt achterlatend. Ik glimlachte. Ik besloot nu wel uit de schaduwen te komen. Ik liep de kamer nu echt in. "Hoi," zei ik en ik zakte neer op een heel klein krukje dat onmogelijk van Hagrid geweest kon zijn.

[Alexis]

Ik doe een stap achteruit als de inktvis langs zwemt en draai me een kwart slag om naar Alex. "He!" Zeg ik glimlachend. "Het is hier inderdaad geweldig, maar die reuze inktvis is niet mijn favoriet.."

[Alex]

"De reuzeninktvis is aardig als je hem kent," grapte ik.

[Alexis]

Ik schud mijn hoofd. "Mijn vriend word hij niet. Ik hoef geen knuffel van 8 armen. Bah." Ik ril en haal een hand door mijn haar.

[Alex]

Ik glimlachte. O ja, ik had me nog niet voorgesteld aan die jongen daar. "Trouwens, ik ben Alex," zei ik tegen de jongen.

[Maxim]

Ik glimlachtte. 'Heej' zei ik. 'Ja, ik zou graag wel eens wat meermensen zien' zei ik en grinnikte even.

[Alex]

Op het moment dat de jongen zei dat hij best wat meermensen wou zien, zwom er een groepje van jonge meerminnen langs. Ik sperde mijn mond wijd open wat een raar gezicht zou zijn geweest. De meerminnen hadden blond, wapperend haar en dan wel een blauwige, schubbige huid, maar wel een prachtig smal gezichtje. Ze waren dan geen Glamorgana's, die veel indrukwekkender waren, maar ze leker er wel sterk op kwa gedrag.

[Maxim]

Ik volgde zijn blik en keek er naar. 'Wauw' mompelde ik verbaasd. 'Dat was toevallig' zei ik terwijl ik ze nakeek hoe ze wegzwommen.

[Alex]

"Zeg dat wel..." zei ik. Ik deed mijn mond dicht voor het geval het op zou vallen dat mijn mond wagenwijd openstond. Ik keek naar Alexis, een Huffelpuf. En toen naar de jongen. Dat was geen Huffelpuf, dat wist ik zeker. Maar ook geen Zwadderaar, dat wist ik ook zeker.

[Alexis]

Ik kijk grinnekend naar de meerminnen. "Dat ziet er vriendelijker uit dan de reuze inktvis, hoewel een knuffel daarvan me ook niet zo warm maakt van binnen." ik grijns breed en speel met mijn oorbel, dat volgens mij echte een bezigheid is geworden wat ik vaak doe de laatste tijd.

[Alex]

Ik sta op en ga dicht naast Alexis staan. Ik pak haar hand, trek haar mee naar een ander groot raam en laat haar de reuzeinktvis zien die met zijn acht armen een meermin omhelst. "Kijk nou, echte liefde..." grinnikte ik.

[Alexis]

Ik kijk met grote ogen naar de inktvis en de meermen. "Bah," zeg ik huiverend en ik pak het krukje uit het hoekje en ga in het midden zitten en bekijk het meer van alle kanten. "Die wierlingen, zijn ook zo leuk." zeg ik grijnzend.

[Maxim]

Ik grinnikte en leunde tegen Alexis benen aan. 'Jep, ik vind ze schattig' zei ik en keek naar een die links van ons zwom. 'Ze zwemmen zo raar' zei ik en keek hem na.

[Alexis]

Ik wiebel met mijn benen en grinnek. "Heel schattig, al hoewel baby-schaapjes ook heel lief zijn. Maar ik denk niet dat je dat op Zweinstein tegen zal komen." Ik bekijk het wezen eens goed. "Je hebt gelijk, ze zwemmen raar." Concludeer ik en ik steek even mijn tong uit naar het beest. Het reageert niet en zwemt rustig verder.

[Maxim]

Ik grinnikte toen ze met haar benen bewoog en leunde er meer tegen aan zodat ik zwaarder drukte. 'Weetje, volgens mij kunnen ze ons niet eens zien' zei ik en keek om me heen. 'Ze reageren alleen als je op het raam klopt'

[Alexis]

Ik mompel wat. "Zeg hoeveel weeg je? Dan weet ik dat voor het geval je mijn benen plet." Ik grijns breed. "Dan zijn ze blind, en dan hebben ze nog geluk ook.."

[Gesponsorde inhoud]