De ronde kamer.

[Abigail]

De ronde kamer is zoals de naam al zegt, een ronde kamer. Hij is ingericht met allemaal verschillende meubels, die allemaal niet bij elkaar passen maar toch een geheel vormen. Het is een leuke plek om met een groepje vrienden af te spreken.

Maximaal 6 personen.

[Alexis]

Ik loop de kamer in en kijk om me heen. Ik ben hier werkelijkwaar nog nooit geweest. Ik hoorde gister in de Grote zaal van deze ruimte en hij is echt gezellig. Ik laat me neer ploffen in een grote, wat ouderuitziende bank en grinnek. "Heerlijk zit dit ding vergeleken met de wasbak op de meisjes wc."

[Tygo]

Met nog schoolboeken in mijn tas liep ik de ronde kamer binnen. Ik had geen idee waarom ik hierheen was gelopen, maar toen ik er eenmaal was was ik toch wel blij dat ik gegaan was. Er zaten weinig mensen die op gedempte toon met elkaar praatten. Ik ging in een rode fauteuil zitten en deed mijn tas van mijn schouder. Gelukkig waren mijn lessen van vandaag voorbij en ik haalde een boek uit mijn tas die ik direct opensloeg op de bladzijde waar ik was gebleven. Een muffige geur sloeg in mijn gezicht. Het boek was vrij oud, maar ik ergerde me er niet aan, het was een goed verhaal, en dat was het enige wat telde.

[Abigail]

Ik kwam met een grijns de ronde kamer binnen en plofte naast Alexis binnen. "Nog beter zelfs, geen jammerende jenny." Zei ik met een grijns. Ik leunde tegen de leuning van de bank en geeuwde. "Waar hadden we het ook alweer over.." vroeg ik fronsend.

[Tygo]

Ik had niet door dat Abigail binnenkwam, al praatte ze voor haar doen best wel luid. Het boek was spannend en ik las eigenlijk veel te langzaam. Mijn borst ging rustig op en neer terwijl mijn hand opnieuw een bladzijde omsloeg.

[Alexis]

Ik peinig mijn hersens over de vraag van Abigail en ik kijk haar beschaamd aan. "Goede vraag," Ik kijk op, er was een jongen binnen gekomen waarvan ik de naam niet ken en ik besteed er verder geen aandacht aan en trek mijn benen op en zak een beetje onderuit op de zachte bank. "Godzijdank ja, geen Jenny." zeg ik opgelucht.

[Abigail]

Het viel me opeens op dat we niet de enige waren in de kamer. Tygo zat heel intensief een boek te lezen en een glimlachje speelde op mijn lippen. "Hmm.. so he's still alive." Zei ik en geeuwde. Ik was de laatste tijd nogal moe, maar ik wist niet hoe het kwam.

[Tygo]

Ik keek heel even op van mijn boek. Ik zag dat een meisje naar me keek. Het moest even tot me doordringen maar toen zag ik dat het Abigail was.
"Abigail!" Zei ik lachend. Zij was wel de laatste die ik hier had verwacht. Ik deed mijn boek dicht, stopte hem in mijn tas en liep naar haar toe.

[Abigail]

Ik grinnikte en klopte op de plek naast me neer. De oude bank was nogal breed, dus we konden er met gemakt met z'n drieeën opzitten. "En heeft Evanna je nog gereanimeert?" Vroeg ik met een grijns en keek hem vragend aan.

[Tygo]

Ik ga met een brede grijns naast haar zitten. "Neuh, ik heb het zelf moeten doen". Ik doe even een pruillipje. "Heb jij haar spreuk nog overleeft? Wat was het ook alweer? Iets met een driehoek ofzo?" Ik had dat hele gesprek niet gevolgd, dat was een van de enige dingen die ik had opgevangen.

[Abigail]

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, ik ben dood." Zei ik droog. Ik grijnsde even en dacht na over een gespreksonderwerp, omdat de grap nu wel weg was. "Ik heb je eigenlijk niet veel gesproken in de grote zaal.." Mompelde ik en keek hem grijnzend aan.

[Gesponsorde inhoud]