Het bevroren meer.

[Abigail]

Het bevroren meer is een van de wonderen in Zweinstein's omgeving. Het hele jaar door ligt er een dik pak ijs op het meer en er om heen is het besneeuwd. De meeste leerlingen geloven dat Perkamentus dit magisch verschijnsel gewoon getoverd heeft, maar niemand heeft het ooit aan hem durven te vragen. De plek is zeer geschikt om te schaatsen, maar let op, het is er koud.

Maximaal 10 personen.

[Abigail]

Met mijn handen in handschoenen gestoken was ik naar het bevroren meer gelopen. Ik kon niet schaatsen, dus dat werd het niet, maar ik vermoedde dat ik ook zonder schaatsen het daar naar mijn zin kon hebben. Het was raar hoe plotseling de temperatuur zakte en de omgeving besneeuwd werdt. Uiteindelijk stond ik, met mijn handen over mijn armen wrijvend, bij het meer.

[Kimberley]

Met een dikke sjaal om mijn nek liep ik naar het meer toe. Het was best wel koud.. Logisch natuurlijk. Ik had mijn handen in de zakken van mijn trui gestopt, maar ik had beter handschoenen aan kunnen doen. Bij de rand van het meer zag ik Abigail staan. Licht huppelend liep ik naar haar toe. 'Heey.'

--

het is echt een tik van haar dat ze huppelt xd

[Abigail]

Ik keek om toen ik een bekende stem hoorde en glimlachte toen ik Kimberley zag. "Heey", antwoorde ik glimlachend en ademde uit waardoor er een wolkje onstond. Ik grinnikte even en keek naar de sneeuw die nu aan mijn schoenen kleefde. "Wat raar." Zei ik meer tegen mezelf dan tegen haar.

[Kimberley]

Ik knikte. 'Ja.. Het is ineens zou koud. Wat natuurlijk wel logisch is, maar toch.' Grinnikend keek ik even rond. Even verderop zag ik een bankje staan. 'Zullen we op dat bankje gaan zitten?' Zonder op antwoord te wachten liep ik alvast naar het bankje toe.

[Abigail]

Ik knikte maar zag dat ze al weg was en volgde haar toen een tikkeltje verbaasd. Ik veegde de sneeuw van het bankje af om er vervolgens erop te gaan zitten en staarde voor me uit. "Ik ben benieuwd hoe dit is gekomen", zei ik terwijl ik naar het meer staarde.

[Kimberley]

Ik knikte. 'Sommige zeggen door Perkamentus.. Ik heb echt geen idee gewoon.' Misschien hadden ze gelijk dat Perkamentus het had gedaan.. Misschien ook niet.

[Abigail]

Ik dacht even na over wat ze zei. Het leek me wel logisch dat als het door een tovenaar was gedaan, dat het door Perkamentus was geweest. Hij had ongekende krachten, tenminste, dat was wat ik gehoord had. "We will never know.." zuchtte ik.

[Emma]

Emma sloeg haar sjaal om haar heen en stapte door. Ze had haar schaatsen over haar schouder en hield ze vast bij de veters die vast waren geknoopt. Ze neuriede wat van de witte wieven en ging zitten aan de water kant..

[Maxim]

Ik keek om me heen en deed mijn mantel nog wat dichter. Het was hier echt koud. Toch kwam ik hierheen, ik zou eigenlijk moeten leren schaatsten. Volgens mij was ik een van de enigen hier op school die het niet kon.

[Emma]

Emma trok haar schoenen uit en voelde de kou tegen haar voeten. Ze trok snel haar schaatsen uit, en ging recht op staan. Ze klopte haar rokje af en keek rond, niemand zou haar kunnen zien. Ze nam de omgeving in haar op en sloot haar ogen. Ze bewoog zich naar voor, en deed een korte pirouette.

[Maxim]

Ik liep naar de rand van het bevroren meer. en ging op een droog stukje grond zitten. Er was al een meisje die over het ijs ging. Gefascineerd keek ik hoe ze schaatste alsof het niets was. Ik zocht mijn schaatsen en begon ze aan te doen.

[Emma]

Emma ademde luchtig in en uit en draaide rondjes. Ze liet zich gaan en neuriede zacht wat liedjes. Ze opende haar ogen en keek naar de besneeuwde boven haar. Ze glimlachte.

[Maxim]

Toen ik mijn schaatsen aanhad zette ik voorzichtig een voetje op het meer en dan de andere. Traag ging ik vooruit. Ik bleef gelukkig nog rechtstaan.

[Emma]

Emma keek weer voor haar. Het scheelde niet veel of ze klapte tegen de jongen voor haar aan. 'Oh, sorry.' zei ze, toen ze zo ongeveer drie centimeter voor hem stond. 'Ik eh, zag je niet.' grinnikte ze.

[Maxim]

Ik viel bijna om toen ik bijna tegen het meisje botste. 'Woeps' zei ik en hield me met moeite recht op het ijs. 'haha, niet erg' zei ik en glimlachtte naar haar.

[Emma]

Ze glimlacht lief en keek naar zijn schaatsen. 'Ik zie aan je houding dat je dit niet vaak doet.' zei ze en ze vouwde haar handen in haar zij. Ze bestudeerde zijn houding uitbundig..

[Maxim]

Ik grinnikte zacht. 'dat heb je goed gezien' zei ik. 'Ik moet leren schaatsen, want volgens mij ben ik een van de enige die het niet kan' zei ik en zuchtte. 'En tja, misschien ooit op een dag kan ik ook zo'n pirouettes maken'

[Emma]

Emma giechelde en schaatste een rondje om hem. Ze stopte achter hem en rechtte zijn rug met haar handen. Ze ging weer voor hem staan. 'Da's beter niet waar?' zei ze grinnikend, en ze pakte zijn hand. 'Kom, hier heb je meer ruimte.' ze trok hem naar het midden van het meer en glimlachtte.

[Maxim]

'meer ruimte, en hier is het gladder' zei ik en keek even om me heen. 'okee, ik ben nog maar een beginner, niet vergeten' zei ik tegen haar en trok mijn wenkbrauw op.

[Emma]

Emma grinnikte. 'Gladder betekend als je schaatsen niet dat je sneller uitglijd. in tegendeel, je beweegt soepeler, dus heb je minder kans op vallen.' zei ze wijs, met een vingertje in de lucht. Ze glimlachte. 'Je mag me trouwens Emma noemen.' zei ze grijnzend.
Ze schaatste glimlachend een rondje rond hem en stopte weer voor hem. 'Het gaat om evenwicht, en gratie.' zei ze. En ze pakte voorzichtig zijn handen en trok hem achter haar aan terwijl ze langzaam naar achter schaatste. 'Probeer je ijzers pas van het ijs los te laten als je je hebt af gezet. Het is net als lopen.' zei ze en ze ontspande haar gezicht. 'Ik laat je zo los, en dan schaats je achter me aan.' beval ze voorzichtig..

[Maxim]

Ik keek haar aan. 'oké, zoals lopen' zei ik en prentte het in mijn hoofd. 'Ik ben Maxim' zei ik en glimlachtte even vaag. Ik keek naar het ijs onder me en probeerde me te concentreren.

[Emma]

Emma schaatste wat sneller naar achter en liet hem uiteindelijk los. Ze keek grijnzend toe hoe hij vaart minderde en langzaam vooruit sjokte. 'Om sneller te komen moet je je voeten schuin afzetten,' en ze deed het voor. 'Zo dus.'mompelde zacht, terwijl ze rondjes schaatste. Ze sloot haar ogen weer en schoot weg, voor, achter, links en een bocht naar rechts..

[Emma]

Emma schaatste wat sneller naar achter en liet hem uiteindelijk los. Ze keek grijnzend toe hoe hij vaart minderde en langzaam vooruit sjokte. 'Om sneller te komen moet je je voeten schuin afzetten,' en ze deed het voor. 'Zo dus.'mompelde zacht, terwijl ze rondjes schaatste. Ze sloot haar ogen weer en schoot weg, voor, achter, links en een bocht naar rechts..

[Maxim]

Ik keek even naar haar. 'oke' zei ik en zette me af. Ik ging vooruit. Je kon het niet schaatsen noemen, maar ik ging toch vooruit. Misschien zou ik het ooit nog kunnen.

[Gesponsorde inhoud]