Re: Het doolhof

[Maxim]

'nee, dat is waar' zei ik serieus. 'ik wist dat je gek was, maar dat je gewoon gestoord was wist ik niet nee' zei ik en lachtte mee.

[Kimberley]

Ik keek om naar hem. 'Ik ben niet gestoord.' Ik begon voor vooruit te huppelen en stopte weer. 'Oké, misschien een klein beetje dan.' Grinnikte ik. 'Maar jij bent gelukkig net zo gestoord als dat ik ben,'

[Maxim]

Ik keek naar haar en glimlachtte. 'niet zo gestoord als jij' zei ik. 'dat is onmogelijk.' zei ik en liep achter haar aan. Ik stak mijn handen in mijn zakken omdat het ook kouder werd hoe dieper we in dat doolhof gingen.

[Kimberley]

'Helemaal wel, maar gelukkig ben ik nog wel lief. Dus dan vind ik het niet zo erg, toch?' Grapte ik. Ik keek omhoog naar de lucht en zag hoe de grijze wolken zich langzaam verspreidde. 'Lekker weer.' Mompelde ik.

[Maxim]

Ik keek haar aan en trok een pruillip. 'ik ben toch ook lief?' vroeg ik en keek haar aan. 'Hou je van wolken dan?' antwoordde ik op haar ''lekkerweer'' en trok mijn wenkbrauw op.

[Kimberley]

'Tuurlijk ben jij ook lief!' Stralend keek ik hem aan en lachte. 'Soms, geen idee waarom eigenlijk.' Ik wachtte tot hij weer naast me stond en pakte zijn hand. 'Ik vind dat we het einde van het doolhof moeten vinden.'

[Maxim]

Ik glimlachtte naar haar. Ze maakte me echt vrolijk. Ik keek haar aan. 'okee, dat gaat nooit lukken, maar we kunnen het proberen' zei ik opgewekt.

[Kimberley]

'Nee, dat gaat inderdaad nooit lukken.' Lachte ik. 'Maar het is altijd het proberen waard.' Ik liep even door en stopte toen. 'Ik heb een idee. Denk je dat als jij me optilt dat ik dan over die heg kan kijken?'

[Maxim]

Ik grijnsde. 'ik denk het niet, daarvoor ben jij te klein' lachtte ik. Ik keek naar haar. 'veel te klein' zei ik plagerig.

[Kimberley]

Ik zette mijn zielige gezicht weer op. 'Ik ben niet klein.' Zachtjes af ik hem een duwtje. 'Jij bent gewoon een reus,'

[Maxim]

Ik grijnsde en gromde naar haar als een echte reus. Ik liep naar haar toe en begon haar weer te porren. Ik wou die vrolijke lach weer horen.

[Kimberley]

'Nee!' Gillend en lachend probeerde ik weg te rennen, maar tevergeefs. Keihard begon ik te lachen en giechelen. 'Maxim! H- hou op!'

[Maxim]

Ik grinnikte. 'Reuzen zijn te stom om op te houden' lachtte ik en porde zacht.

[Kimberley]

'Oké, oké! J- Je bent geen reus!' Ik lachte nog steeds en porde hem terug. 'Maxim! Stop het!' Ik begon nog harder te lachen. 'Alsjeblieft!'

[Maxim]

Ik moest ook lachen en stopte zonder het eigenlijk te beseffen toen ze mij begon te porren.

[Kimberley]

Ik zuchtte van opluchting toen hij was gestopt. 'Brave Maxie de barbiemaker.' Ik wiebelde met mijn wenkbrauw en rende al voor voorzorg weg, naar links toe.

[Maxim]

Mijn mond viel open en ik rende achter haar aan. 'Kim! nu heb je er zelf om gevraagd' riep ik lachend en liep naar haar toe.

[Kimberley]

'Neee!' Gilde ik op een hoge piepstem. Geen idee waar ik heen rende, ging ik maar een kant op bij iedere splitsing. Rechts, links, rechtdoor en vervolgens weer naar rechts. Ik kwam uit bij een kleine opening waar een bankje stond, verder was niet niet veel te zien. 'Maxie! Niet doen!'

[Maxim]

Ik grinnikte en liep achter haar aan. 'oeh, zijn we gewonnen?' vroeg ik verbaasd toen ik het bankje zag. 'En geen foppe' zei ik en trok een pruillip.

[Kimberley]

'Als dit het is, ga ik de maker van dit doolhof vermoorden.' Ik plofte neer op het bankje. 'Volgens mij is dit gewoon een rustplek ofzo.' Ik gebaarde dat ie naast me moest komen zitten en grinnikte.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'rusten, is nog handig' zei ik droog en plofte naast haar neer. ik leunde wat achterover en legde mijn hoofd tegen de rugleuning.

[Kimberley]

Ik gaapte. 'Ja, heel handig.' Mijn hoofd hing wat naar achteren en ik keek hem aan. 'Volgens mij gaan we dat midden nooit vinden..' Ik ging tegen hem aan zitten en grinnikte. 'En als het zo doorgaat komen we er ook nooit meer uit.'

[Maxim]

Ik glimlachtte en keek naar haar. 'jep, waarschijnlijk vinden ze hier binnen een paar jaar 2 skeletten die zo zitten' zei ik en grinnikte bij de gedachte. ik grijnsde en ging afwezig met mijn hand door haar haar.

[Kimberley]

Zachtjes lachte ik en ik knikte. 'Ja, net zoiets als Romeo en Julia, ken je dat verhaal?' Ik wist niet zeker of hij dat kende, het boek was volgens mij niet echt populair in de toverwereld. Ik voelde hoe hij met zijn hand door mijn haren ging en ik glimlachte.

[Maxim]

'ohja, dat was dat koppeltje?' vroeg ik even. Meer wist ik eigenlijk niet van Romeo en Julia. Maar dat zei ik niet, ik wou slim overkomen.

[Gesponsorde inhoud]