De kamer met de spiegel van Negereb

[Alexis]

De spiegel van Negereb laat zien wat je diepste wens is. Alleen een persoon die alles in zijn leven heeft kan deze spiegel gebruiken als een gewone spiegel. Let wel op dat de spiegel een 'verslavende' werking op je kan hebben.

Maximaal 3 personen.

[Emma]

Emma haaste zich snel een kamer binnen. Pfoe, had Mr vilder haar bijna te pakken. Ze had laatst een stinkbom laten afgaan op de meisjes wc van jammerende jenny. Ze moest daarvoor elke keer corveeën. Emma keek de ruimte rond terwijl ze hijgend stond uit te puffen. Wat was dit? Ze keek naar een lang voorwerp dat bedekt was met een deken. Waarschijnlijk ter bescherming. Met één ruk trok ze de deken van het voorwerp af, en keek in haar spiegelbeeld. Waarom staat er in deze lege ruimte alleen een spiegel? Ze zag naast haar spiegelbeeld iemand staan. Ze kneep haar ogen bij elkaar, en keek beter. 'Mam?' zei ze geluidsloos, en haar mond viel open. Gewoon als reactie keek ze achterom, en staarde ze naar de lege ruimte achter haar. Ze keek weer naar de spiegel, naar haar moeder die warm naar haar glimlachte. Emma voelde tranen in haar ogen opwellen, en zou zo door de spiegel springen als het kon.

[Kimberley]

- new -

Met mijn schouder duwde ik de zware houten deur open en liep ik de kamer binnen. Ik was hier nog maar één keer geweest, in de derde, daarna nooit meer. Maar ik was benieuwd, benieuwd wat de spiegel me dit keer zou laten zien. Toen, in de derde, waren het mijn ouders. Het was richting het einde van het schooljaar, en ik had ze al een tijdje niet gezien. Ik miste ze vreselijk, en was toen ook in tranen uitgebarsten toen ik ze in de spiegel zag. Dit keer was er alleen iets veranderd. De stoffige doek die er normaal overheen lag, was al verwijderd en voor zover ik wist, wist bijna niemand van deze kamer af..

[Maxim]

Ik liep door de gangen. Soms had ik behoefte aan de spiegel. Om eens te zien dat mijn vader wel nog iets om ons gaf. Ik duwde met twee handen de zware deur open en keek om me heen. Ow, ik was niet alleen.

[Kimberley]

Ik keek om toen ik de deur open hoorde gaan en zag Maxim staan. 'Hey.' Ik glimlachte naar hem en keek weer om naar de spiegel. Wilde ik er wel in kijken, misschien ook wel niet. Aarzelend keek ik weer om haar hem en ging op een krukje zitten dat naast de spiegel stond.

[Maxim]

Ik keek even naar haar. Ik wist niet of ik nou wel of niet voor de spiegel moest gaan zitten. Als ze zou zien wat ik zag in de spiegel, zou het wel genant worden. Ik ging naast haar zitten op de grond en keek naar de tekst op de spiegel.

[Kimberley]

Ik zag ook hoe hij twijfelde en zuchtte. 'Jij wilt ook niet kijken hè?' Eigenlijk wist ik al wat ik zou zien. Iets wat ik het aller ergste miste.. Langzaam stond ik op en liep ik naar de spiegel toe. Bang om te zien wat er zou verschijnen, keek ik naar de grond en toen naar de spiegel. Ik zette een stap achteruit bij het zien van mijn tante. Ze stond lachend naast me en aaide over mijn hoofd heen. Een brok vormde zich in mijn keel. In mijn ogen brandden tranen en ik wende mijn gezicht weer af. Met mijn blik naar beneden gericht ging ik naast hem zitten.

[Maxim]

Ik keek even naar haar. Ik was niet echt een geweldige trooster. Dat wist ik en dat wou ik toegeven. Als er tranen kwamen was ik het liefst niet in de buurt. Niet wetend wat te doen sloeg ik mijn arm om haar schouders en klopte troostend wat op haar rug.

[Kimberley]

Mijn tranen bleven echter weg en ik keek hem glimlachend aan toen hij zijn arm om mijn schouder sloeg. Mijn hoofd belande op zijn schouder, geen idee of dat hij dat wilde. Zo niet, dan merkte ik het snel genoeg.

[Maxim]

Ik keek naar haar. 'Gaat het weer?' vroeg ik en glimlachtte naar haar. Dat was slecht aan de spiegel. Het liet ons de dingen zien die we het meeste verlangden. En soms, was het niet goed om dat te zien. Maar toch bleef ik komen naar de spiegel, omdat ik altijd hetzelfde bleef zien.

[Kimberley]

Ik knikte. 'Ja.. Het is soms alleen - ach, laat maar.' Ik toverde weer een glimlach op mijn gezicht. 'Moet jij niet kijken, ik neem aan dat je daarvoor kwam.' Vragend keek ik hem aan.

[Maxim]

Ik keek haar aan. 'Ik kan wel wachten, ik weet toch al wat ik ga zien, maar het is gewoon leuk om het eens te zien' zei ik en glimlachtte vaag. Ik vroeg me af waarom ik haar dat vertelde, misschien omdat ik wist dat zij me nooit zou uitlachen.

[Kimberley]

Grinnikend keek ik hem aan. 'Weet je het zeker? Je kan toch gewoon kijken, zo erg kan het niet zijn.' Oké, dat kon het wel. Het beeld wat je zag kon soms pijn doen, maar meestal was het vrolijk of goed. Ik streek een pluk haar achter m'n oor.

[Maxim]

Ik stond op en ging voor de spiegel zitten. Mijn vader, hij liep naar mijn huilende zusje om haar te troosten. Deed de dingen die een vader hoort te doen, die ik nu deed thuis. Ik legde mijn hoofd op mijn knieen en keek er gefascineerd naar.

[Kimberley]

Nieuwsgierig keek ik hem aan. Hoe hij ging zitten, en zijn hoofd op zijn knieën legde. Gefascineerd keek hij naar het beeld wat hij in de spiegel zat. Langzaam schoof ik naar hem toe. 'Wat zie je?' Murmelde ik.

[Maxim]

Ik keek naar haar en haalde diep adem. Waarom zou ik het niet vertellen? 'Mijn vader, die zich wel iets aantrekt van ons, ik vind het zo boeiend om te zien, was het maar waar.' zei ik en zuchtte zacht en keek weer naar de spiegel. Het beeld was weg, het spiegelde nu alleen nog Kimberley en mij.

[Kimberley]

Dit keer was het mijn beurt, al leek het dat hij minder emotioneel was dan mij. Toch sloeg ik mijn arm om hem heen en kroop ik iets dichter tegen hem aan. Ik had geen idee waarom, maar het voelde gewoon goed. Ook ik keek in de spiegel, alleen naar ons tweeën. De rest van verdwenen.

[Maxim]

Ik keek naar haar en glimlachtte. 'waarom zou hij nu alleen ons laten zien?' vroeg ik. waarschijnlijk omdat hij onze wensen niet door elkaar kon mengen ofzo.

[Kimberley]

Ik haalde mijn schouders op. 'Geen idee.. Misschien omdat ie - eh - ik heb echt geen idee.' Ik grinnikte kort en keek daarna weer naar de spiegel. Het was vreemd, want normaal liet de spiegel je wensen zien.

[Maxim]

Ik grijnsde en keek naar de spiegel. Nu was het maar een gewone spiegel. Ik bewoog even met mijn arm. Hetzelfde gebeurde in de spiegel. 'Hm' zei ik raar. 'Zou hij kapot zijn?'

[Kimberley]

'Misschien.. Of misschien..' Nee, dat was onzin. Misschien liet ie "onze" wens zien, maar was dit onze wens? Het was raar, ik had dit nog nooit meegemaakt bij deze spiegel, ook al was ik er maar twee keer geweest.

[Maxim]

'wat misschien?' vroeg ik en keek naar haar. Ik vroeg me af of ze meer wist.

[Kimberley]

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee niets, gewoon een rare gedachte die in me opkwam.' Ik prikte hem zachtjes in zijn zij en merkte dat ik nog steeds tegen hem aanzat. Het maakte hem blijkbaar ook niet uit en ik zat wel lekker, dus bleef ik zo zitten.

[Maxim]

Ik keek haar nieuwsgierig aan. 'Zeg maar..' vroeg ik en grinnikte. Ik vroeg me af welke rare gedachte ze had.

[Kimberley]

Oh god. Waarom moest ik dan ook altijd zo'n flapuit zijn die d'r zinnen maar half afmaakt. 'Gewoon, ik dacht misschien dat het "onze wens" ofzoiets was..' Met een rood hoofd keek ik naar beneden toe.

[Gesponsorde inhoud]