Re: De 'vliegheuvels'

[Lance]

"Altijd wel geweten dat ik knap ben." Even maakte ik mijn hand een soort van gay-gebaar. Misschien niet echt gepast, maar ik hield ervan om mensen te zien lachen. "Haha, trek je maar niks van mij aan." Rustig ademde ik in en uit. "Wij verstaan elkaar nu eens."

[Alexis]

Zijn gay gebaar is werkelijk hilarisch en ik lach. "En waag het niet te zeggen dat je pogingen om grappig te zijn mislukt zijn." Ik zwaai waarschuwend met mijn vinger. "Wij verstaan elkaar nu eens, hoe bedoel je dat precies?" Vraag ik een beetje onbegrijpend terwijl een glimlach nog rond mijn lippen siert.

[Lance]

Een hard gelach brachten haar woorden bij me op. "Dat we..." Ik moest werkelijk stoppen, omdat ik het gewoon niet hield. "Dat je me begrijpt, Alexis. Wat anders?"

[Alexis]

Ik kijk grijnzend naar Lance. "Oeps, sorry. Nja ik heb ook wel eens mijn niet zulke snuggere momenten..." hij kan niet meer stoppen met lachen en ik kijk beteuterd. "Je lacht me vierkant uit."

[Lance]

Abrupt stopte ik en fronste mijn hoofd. "Dat maak jezelf dan maar wijs, want het is niet zo. Ik moest gewoon lachen om jou gezicht en je woorden. Niet meer."

[Alexis]

"Oef en toen had Alexis de sfeer weer verpest, oeps." "Woorden en gezicht kunnen dus een rare combinatie vormen." grijns ik en ik laat me weer achterover vallen. "Jou pokerface is nog leuker dan mijn hoofd met woorden." Zeg ik zacht lachend

[Lance]

"Wie lacht wie hier nu uit?" Zachtjes mompelde ik voor me uit en liet me keek strak naar de wolken. Een beetje op mijn tenen getrapt dankzij haar. Veel verwijten kon ik haar ook niet.

[Alexis]

"Ik lach je niet uit, dat maak je jezelf wijs. Ik lach je toe." Ik wiebel met mijn wenkbrauwen. Ik had hem gekwetst ik voel het. "Sorry." Mompel ik zacht en ik speel zenuwachtig met het gras. Ik had het weer eens goed verpest.

[Lance]

Zwijgend keek ik naar de wolken. "Maakt niet uit. Ik moet me ook niet zo snel laten doen..." Een diepe vermoeide zucht kwam uit het niets naar boven drijven. "Nog wat leuke mensen ontmoet?"

[Alexis]

Ik haal mijn schouders op en por hem tot ik me besef dat hij daar tegen kan. "Je moet niet zoveel zuchten vriend." Zeg ik grijnzend en ik denk even na. "Ja Maxime, Hailey en Emma." Zeg ik enthouiast. "En jij?"

[Lance]

"Best veel. Eumh, jou, Abigail, Kimberly en Hailey. Grootste player on earth. Whiewhoe. Op één of andere manier maak ik niet snel vrienden, jongens vrienden dan vooral." Even keek ik haar aan en nam haar vinger vast. "Verleer jij dat dan niet?" Zachtjes porde ik haar terug.

[Alexis]

Ik fluit tussen mijn tanden door. "Zo toe maar, alleen maar meisjes." Ik grijns. "Ik verleer nooit wat, oh wacht dat klinkt arrogant. Eerlijk gezegd ben ik af en toe nogal stuntelig en een tikkeltje vergeetachtig." Ik grinnek. "Por por por."

[Lance]

"Jij bent gewoon maf, Alexis. Maar wel een erg goede vriendin. Zoals ik al eerder zei; je bent een meisje waar ik tenminste écht mee kan praten. Niet eentje die op de onbelangrijke zaken echt nadruk legt." Met een grijns keek ik haar aan en gaf haar een vriendschappelijk duwtje.

[Alexis]

"Ik vat het op als een compliment. Ah jij bent ook goede vriend hoor." Ik lach. "Ik kan ook wel nadruk leggen op onbelangrijke zaken hoor, zoals aarbeien met warme chocoladesaus." Ik had de neiging om hem te omhelsen, gewoon als vriend verder niets.

[Lance]

"Het was ook de bedoeling om je een keer een compliment te geven in plaats van verder te gaan op het vorige. Dan nog; die aardbeien en chocoladesaus zijn een belangrijk deel in onze leefruimte." Een pokerface werd opgezet, maar niet voor lang of ik lachte alweer.

[Alexis]

Ik knik serieus. "Ja die aarbeien zijn belangrijk, heel belangrijk." Ik lach met hem mee. "Ik ben blij dat ik je heb leren kennen." Zeg ik lachend en ik sluit mijn ogen.

[Lance]

"Hetzelfde voel ik bij jou te zien, my Yellow friend." Weer moest ik grijnzen, ook al zouden de woorden misschien nogal dom klinken. "Dus, eh, gaan we hier blijven staren naar de wolken?"

[Alexis]

"Yellow friend, hm klinkt leuk." Ik grijns en haal een hand door mijn haar. "Aardbeien en chocola?" Lach ik en ik gooi het laatste beetje gras van mijn shirt af en gooi het in de lucht.

[Lance]

"Huh?" Ik grinnikte even en keek naar de grassprietjes. Toch kwam er weer een zucht over mijn lippen terwijl ik dromerig naar de wolken zat te staren. Het was raar om zo je maag in de knoop te hebben.

[Alexis]

"Wat gaat er allemaal in dat hoofd van jou om dat je zoveel zucht?" Vraag ik zacht grinnekend en ik speel met het gras. Ik bekijk de wolken en sluit mijn ogen.

[Lance]

"Ik weet het niet. Abigail en Davin. Mijn ouders. De tijd op Zweinstein. Wat ik dit jaar weer eens met mijn leven moet aanvangen. Die zaken dus..." Ze leek echt wel te genieten van het leuke weer.

[Alexis]

Ik duw mezelf iets omhoog en kijk peinzend voor me uit. "Misschien moet je wat minder na gaan denken. Van teveel nadenken word je hoofd te vol en raak je de draad kwijt." Ik grinnek in mezelf als ik terug denk aan vroeger. "Denken moet je aan een paard overlaten," zegt mijn tante altijd. Ik grijns kort.

[Lance]

"Een paard? Wat als je het bestuurd? Moet je dan ook even niet gaan nadenken? Misschien brengt hij je wel verkeerd." Mijn kaken verstrakte zich, nog steeds nadenkend over wat er in mijn gedachten op ging. "Ik verveel je echt hé..." Het was niet eens een vraag.

[Alexis]

Ik haal mijn schouders op. "Ik breng alleen de woorden over, misschien heb je er ooit wat aan." Ik schud mijn hoofd langzaam. "Dat valt opzich wel mee hoor," Ik ga rechtop zitten en beweeg mijn armen even, ze zijn stijf geworden van het leunen.

[Lance]

"Misschien ook niet. En dat valt wel mee? Ik ga maar dan." Al snel stond ik recht. Niet echt zin om nog verder te praten. Ik moest even mijn hoofd leeg gaan maken. "Dag Alexis." Mijn handen schoven zich in mijn broekzakken terwijl ik over het gras liep.

[Gesponsorde inhoud]