Het sprookjesbos.

[Abigail]

Het sprookjesbos is een buiten gewoon magisch bos. Officieel gezien is het gewoon een bos, maar door de jaren heen is het door de leerlingen, het sprookjesbos, genoemt. De naam is verzonnen door leerlingen die uit de dreuzelwereld kwamen en is overgenomen door de andere. Er is veel licht inval en er zijn verschillende magische wezens te vinden, allen goedaardig.

Maximaal 6 personen.

[Alexis]

Ik loop met een kleine glimlach rond mijn lippen het sprookjesbos in. Ik hou niet zo van het Verboden bos, nee geef het sprookjesbos maar. Het is veel liever en lichter. Ik sla mijn mantel af en hang die over mijn onderarm en loop langzaam verder, genietend van de zon.

[Lance]

Ik liep een beetje verloren buiten het terrein van Hogwarts. Natuurlijk niet te ver. Het sprookjesbos had ik nog nooit gezien en had best wel zin om het nu eens te gaan verkennen. Mijn handen zaten diep in mijn zakken verborgen terwijl ik een steentje voor me uitstampte. Rustig keek ik om me heen en snapte waarom ze dit het sprookjesbos noemde

[Kimberley]

Oké, soms kwam het kleine meisje weer in me naar boven. Ik was werkelijk dol op het sprookjesbos. Huppelend ging ik erdoor heen. Je wist echt nooit wat je hier kon tegenkomen. Ineens stond ik stil. Er was hier haast nooit iemand, maar nu stond er een jongen. Volgens mij was ie uit Huffelpuf. Ik liep maar hem toe. 'Hey'

[Lance]

Opeens stond er een huppelend meisje voor me stil. Als we over een roodkapje spraken.. Ze hoorde bij Griffoendor, als ik me niet vergiste. "Hai." Wat had ik toch met meiden? Tot nu toe had ik nauwelijks met een jongen gepraat. Toch niet nieuwe gezichten.

[Kimberley]

Ik kreeg een glimlach op m'n gezicht. Ik had de jongen wel eens gezien, en wist dan ook dat hij Huffelpuf kwam. 'Ik ben trouwens Kimberley.' Ik stak mijn hand uit en bekeek hem even. Ooit wist ik zijn naam, maar die ben ik alweer vergeten volgens mij.

[Lance]

"Volgens mij ken ik je ergens van. Hebben we niet eens een keer samen Verzorging van Fabeldieren gehad?" Even keek ik verbaasd naar de hand, maar schudde die toch. "Je naam komt me echt bekend voor. Ik ben Lanc, trouwens." De leerkrachten, -als ze me dan toch met de voornaam aanspraken-, was het Lancelot.

[Kimberley]

Ik dacht even na. 'Ja volgens mij wel ja!' Lachend keek ik hem aan. 'Inderdaad, nu je het zegt ja.' Grinnikend liep ik een klein stukje verder. 'En wat brengt jou in het sprookjesbos?'

[Lance]

Niet echt de moeite nemend bleef ik gewoon staan. Niet wetend wat ze verwachtte dat ik zou gaan doen. "Ze zeggen dat het hier mooi is, iets waar je kunt over oordelen als je het ziet met eigen ogen. Om eerlijk te zijn ben ik hier in die vijf jaar nog geen ene keer geweest. En wat doe jij hier dan, Roodkapje?"

[Emma]

Emma nam een hap uit haar appel en liep met haar mantel over haar arm over de paadjes. Af en toe hupte ze gewichtsloos over stronken of hoopjes gras, en nam dan gulzig nog een hap. Ze hupte door totdat ze een jongen en een meisje zag staan. 'Hallo?' zei ze, iets onzeker..

[Lance]

Ik was blijkbaar iets te ver in mijn eigen gedachten gezonken en schrok op toen er opeens een tweede meisjes stem aan bod kwam. "Oh hey..." Even glimlachte ik. Tot nu toe had ik echt nog geen enkele jongen ontmoet. Best wel rot.

[Aimee]

Mijn gewaad wapperde om me heen. Het gaf me een fijn gevoel. Ik had niet echt door waar ik naar toe ging en staarde naar de grond met een dof gevoel in mijn maag. Ik volgde gewoon mijn voeten. Toen ik voor de eerste keer opkeek, zag ik licht, heel veel licht. Niet kort daarna zag ik een eenhoorn voorbij rennen.

[Emma]

Emma glimlachte naar hem. 'Ik uh,' stamelde ze, en ze schudde haar hoofd en begon opnieuw. 'Ik stoor toch niet?' vroeg ze en ze keek van het Griffoendor meisje naar de Huffelpuf jongen die haar beide nogal verbaasd aankeken..

[Lance]

Ik haalde onwillekeurig mijn schouders op. "Voor mij niet echt." mompelde ik. Normaal zou ik hier gekomen zijn om te wandelen, rustig. Die plannen leken nu echt wel in het water te lopen. Mijn blik ging naar het meisje van Giffoendor om zekerheid te hebben dat het ook zo was.

[Emma]

Emma volgde even zijn blik en keek hem met een zwak glimlachje aan. 'Ik ehm, ben Emma.' bracht ze uit, en ze stak plechtig haar hand uit. Ze wist niet echt hoe ze moest handelen dus deed ze het maar op de manier haar vader het haar had geleerd..

[Aimee]

Ik hoorde mensen praten en besloot wat dichter bij te komen. Het was misschien niet netjes om mensen af te luisteren, maar dat kon haar eventjes niets schelen. Soms haatte ze het ook om zo beleefd te zijn opgevoed.

[Lance]

Opeens schoot het bij me binnen dat ze echt dacht dat ze stoorde. Wel als het daar rond draaide dan dus totaal niet. Mijn interesse lag bij een anders meisje. Geen enkele hier kon die overtreffen. "En ik haat Lance." Ik nam haar hand aan en schudde die eventjes.

[Emma]

Ze glimlachte naar hen. 'Ehm, ik ga wel. Ik zie jullie nog wel.' zei ze en ze hupte weg.

[Lance]

"God, wat heeft ieder meisje hier toch?" Opeens viel het me binnen dat Kimberly hier nog stond. "Sorry... Waar waren we ook al weer gebleven?"

[Kimberley]

Ik keek weer naar Lance. 'Ach, geeft niets.' Mijn aandacht was in die tussentijd gegrepen door een magische wezen dat in de bosjes stond. Zonder enige idee wat het was bleef ik gefascineerd naar staren. Toen Lance me weer riep en ik weg keek, moest het weggeslipt zijn, want ik zag het nu niet meer. 'Goede vraag, waar waren we gebleven?'

[Emma]

Emma stapte door en gaf toe dat dat niet echt soepel verliep. Achja, volgende keer beter. Ze huppelde over het pad, en sloot haar ogen. Toen ze bijna onderuit ging opende ze haar ogen, en liep ze, dit keer oplettender, het bos uit..

GONE ~

[Lance]

"Over dat we vorig jaar dus verzorging samen gehad hebben. Hebben we trouwens dit jaar nog iets samen?" Even grijnsde ik en keek even de richting op waar Emma verdwenen was.

[Kimberley]

'Oh ja!' Denkend keek ik voor me uit en knikte toen. 'Volgens mij wel ja..' Ik volgde het nog steeds en voor zover ik wist was er niet veel veranderd.

[Lance]

"Ik had er nog aan gedacht om verzorging van Fabeldieren uit mijn pakket te laten vallen omdat..." Meteen hield ik weer mijn mond. "Oké, zo ga ik je nog vervelen. Zin om een beetje rond te wandelen?" Ik had nog niet bepaald veel van dit sprookjesbos gezien.

[Kimberley]

Zachtjes begon ik te lachen. 'Goed idee.' Ik was het sprookjesbos al tientallen keren doorgelopen en nog bleef het me fascineren. Iedere keer doken er nieuwe, zachtaardige wezens op. 'Ben je hier eigenlijk al eens vaker geweest?'

[Gesponsorde inhoud]