Re: De beukwilg

[Alexis]

Ik lach. "Het heeft er wel dgelijks iets mee te maken. Een detective heeft een spannend leven. Er gebeurt altijd wel iets. En op dat soort momenten heb ik In om naar Zweinsveld te gaan." Ik kijk geneerd naar Maxim. "Rare mensen rare dingen.."

[Maxim]

Ik grinnikte. 'en zweinsveld is natuurlijk een hele griezelige en mysterieuze plaats' zei ik en knikte even. 'groot gelijk'

[Alexis]

Ik grijns. "Het krijsende krot wel, zeggen ze."

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Volgens mij zijn het alleen maar spoken. En van spoken zijn we toch niet bang? half zweinstein bestaat uit spoken.'

[Alexis]

"You're right," Ik zak wat onderuit in het gras.

[Maxim]

Ik keek naar de beukwilg voor ons en zag hoe hij een blaadje afschudde. Ik zuchtte. Mij kon die net zo makkelijk van zich afschudden.

[Alexis]

Ik schuif de mantel van me af en leg hem naast Maxim neer. Mijn blik gaat naar de Beukwilg, zou er echt een gat onder de boom zitten waar Sneep leerlingen martelt? Bij die gedachte moet ik grinneken, dat doen leraren niet.

[Maxim]

Ik keek om me heen. De stilte was niet pijnlijk of ongemakkelijk. We keken gewoon allebei nadenkend voor ons uit.

[Alexis]

Ik sluit mijn ogen en geniet van de warme stralen. Een fijne stilte hangt er tussen ons in en ik denk na over alles wat er is gebeurd de afgelopen dagen.

[Maxim]

Ik besloot weer op mijn ellebogen te steunen en keek naar de boom. En leerlingen die er soms langs liepen. Natuurlijk hielden ze afstand.

[Alexis]

Ik bijt op mijn lip en besluit de stilte te verbreken. "Ben je enigskind?" Vraag ik, een nieuwschierige ondertoon onderdrukkend.

[Maxim]

Ik keek naar haar op. 'Nee, ik heb nog een klein zusje.' zei ik en glimlachtte naar haar. 'En jij?'

[Alexis]

"Een broertje, het engeltje van de familie." zeg ik glimlachend terwijl ik terug denk aan Nathan. "Blond haar en blauwe ogen, hij krijgt werkelijk alles voor elkaar bij mijn ouders."

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Samenleven met een klein roodharig meisje is ook niet handig' zei ik en grinnikte.

[Alexis]

"Niet? Kan je niet zo goed overweg met je zusje?" Ik zie een klein meisje voor me dat op Maxim lijkt, alleen dan met rood haar. Ik duw die gedachte weg, het is een rare combinatie wat ik me voorstelde.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Jawel, ik zou haar niet kunnen missen, maar kleine meisjes hebben veel aandacht nodig' zei ik en zuchtte. 'Misschien jongere broertjes ook?'

[Alexis]

Ik grinnek. "Zo broer zo zus?" "Jongere broertjes willen met auto's spelen, een oorlog spelen. Ik ben er nooit echt goed in geworden volgens mij." Lach ik.

[Maxim]

'en kleine zusjes willen je haar doen en met allemaal roze dingen spelen' zei ik en glimlachtte.

[Alexis]

Ik grinnek. "Ik heb het gevoel dat jou zusje je haar vaak genoeg heeft gedaan. Allemaal strikjes en knipjes." Ik begin te lachen bij die gedachte.

[Maxim]

Ik grinnikte. 'En ik heb dat van haar ook al vaak moeten doen, ik kan nu als de beste vlechtjes maken' zei ik.

[Alexis]

"Jij kan haar vlechten?" Vraag ik verbaasd. Nog nooit ben ik een jongen tegen gekomen die haar kan vlechten, op de kapper na dan.

[Maxim]

'Jep' zei ik. Ik wist niet zeker of ik die verbaasde toon nu als compliment of belediging moest opvatten. 'geloof me, in het begin, was ik een ramp.' zei ik en grinnikte zacht.

[Alexis]

Ik grinnek. "Maxim de kapper, klinkt leuk. Word het je carriere na school?" Ik kijk naar rechts en vang een glimp op van het grote meer.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'tuurlijk, meteen.' zei ik sarcastisch. 'Nee, ik wordt liever schouwer ofzo.' zei ik en grijnsde.

[Alexis]

Ik lach. "Je bent gek Maxim, gek, prettig gek dat wel." Ik kijk geïntresseerd. "Schouwer... Hm, niet bang dat je de helft van je arm kwijt raakt? of heb je het er voor over?"

[Gesponsorde inhoud]