Het oude schuurtje

[Alexis]

Achter Hagrids huisje staat een oud schuurtje. Hier in gaan is gevaarlijk maar wie zegt dat je niet iets verder dan het schuurtje mag lopen? Iets achter het schuurtje staat een bankje, simpel maar met een paar zachte kussens zit het prima en kun je hier goed nadenken. Niet veel mensen komen hier aangezien de hond van Hagrid er kwaaier uitziet dan hij werkelijk is. Vaak loopt de hond hier ook rond. Maar wees gerust, het is een schat van een dier. Alleen nogal groot.

Maximaal 3 personen.

[Hailey]

In eerste instantie was ik op weg naar Hagrid, maar hij was nergens te bekennen. Aangezien ik totaal geen zin had om terug naar school te gaan, liep ik nog een stukje verder. Tot net achter het oude schuurtje, dat achter Hagrid zijn huisje stond. Ik liet me met een diepe zucht op het bankje neerploffen, en glimlachte toen Muil zijn kop op mijn schoot legde. 'Hey, jongen,' zei ik, terwijl ik het dier een aai over zijn kop gaf.

[Alexis]

Ik loop vrolijk over het weggetje naar Hagrids' huisje en kijk om me heen. Het is aardig rustig, normaal bespringt Muil je hard blaffend. Ik haal mijn schouders op en loop verder, voorbij het schuurtje. Ik kijk verbaasd op als ik een meisje op het bankje zie zitten en ik ga naast haar zitten. "Hey," zeg ik glimlachend.

[Hailey]

Verbaasd keek ik op toen ik een andere stem hoorde, blijkbaar was ik iets té geconcentreerd op Muil. Ik glimlachte toen het meisje, van wie de stem afkomstig was, naast me kwam zitten op het bankje. 'Hey,' zei ik terug, waarna ik mijn blik weer op Muil richtte. Ik snapte niet hoe mensen bang konden zijn voor zo'n lieve schat.

[Alexis]

Ik streel de hond over zijn kop en kijk even voor me uit terwijl ik mezelf afvraag waar ik haar eerder heb gezien. Ik voel mijn wangen warm worden, tuurlijk ze is van mijn eigen afdeling. Ik zeg maar even niets en grijns dan terwijl ik hoop dat de rode wangen snel verdwijnen.

[Hailey]

Ik stak plotseling mijn hand uit naar het meisje. 'Aangezien ik het idee heb dat ik je nog niet ken, wat ik ook hartstikke mis kan hebben, in dat geval sorry. Ik ben Hailey.' Ik keek haar glimlachend aan. Ik was niet zo goed in namen met gezichten koppelen, dus het kon best dat ik wel eens wat vergat.

[Alexis]

Ik grijns breed. "Volgens mij zitten we in het zelfde schuitje, ik ken jou namelijk ook niet. Denk ik." Ik pak haar hand vast en glimlach. "Alexis, aangenaam." Ik duw Muil zacht weg als hij op mijn rokje begint te kwijlen. Ja, ik heb mijn uniform nu eens thuis gelaten.

[Hailey]

Ik knikte. 'Dan had ik het toch goed, gelukkig.' Ik hield haar hand weer los en lachte zachtjes toen ze Muil wegduwde. 'Het is een vreselijk lief dier, maar die overvloed aan kwijl die uit zijn mond komt is niet zo geweldig, right?'

[Alexis]

Ik lach en schud mijn hoofd. "De wasmachine's hier draaien overuren aan degene die Muil aaien." Ik haal een hand door mijn haar en trek mijn benen op zodat hij er neit meer op kan leunen met zijn kop.

[Hailey]

Opnieuw gaf ik het dier een aai over zijn kop. 'Ach ja, het blijft een lief ding. Ik snap niet dat mensen hem als zo'n grote bedreiging zien, behalve voor hun kleding natuurlijk.' Toen hij een poging deed zijn kop op mijn schoot te dumpen, glimlachte ik eventjes en hield ik hem toen tegen.

[Alexis]

Ik kijk peinzend voor me uit. "Sommige mensen zien het verschil tussen een bedreiging en een leuk dier niet meer tegenwoordig door die stomme schietspelletjes uit de Dreuzelwereld." Ik kriebell Muil met mijn voet en grinnek zacht.

[Hailey]

Ik knikte. 'Klopt,' zei ik. 'Mijn zusje bijvoorbeeld. Sinds zij een of ander gaar computerspelletje heeft gekregen denkt ze opeens dat elk beestje dat ze tegenkomt de drang heeft om haar op te eten. Maarja, Jodie is pas zes, dus ze is nogal goedgelovig. Was ik toen ook.'

[Alexis]

Ik kan er niets aan doen maar barst in lachen uit. Ik leg een beetje beschaamd een hand voor mijn mond. "Oeps? Maar het klinkt zo grappig, je zusje is als de doods voor beestjes?" Ik kan het ergens eigenlijk niet geloven, de dieren in de Dreuzelwereld zijn een stuk minder gevaarlijk dan die in de Toverwereld.

[Hailey]

Ik knikte. 'Ze rent zelfs weg voor een vlindertje. Ik bedoel, kom op? Dat is toch niet eng. Maar ja, zij vind van wel. Ze trekt nog wel bij, als ze wat ouder wordt. Hoop ik tenminste.' Ik glimlachte. Jodie was een lief meisje, in tegenstelling tot haar moeder.

[Alexis]

Ik grinnek zacht. "Dan moet ze niet naar de vlindertuin gaan, daar vliegen genoeg vlinders rond. Mooie vlinders, dat wel." Ik kijk naar de lucht die strakblauw is. "Vast wel, ze is nog maar zes toch zei je?"

[Hailey]

Ik knikte. De vlindertuin had inderdaad prachtige vlinders. Zelf was ik ook niet zo'n insecten fan, maar dan ging het om de vliegen, bijen, wespen, muggen enzovoort. Vlinders had ik altijd wel schattig gevonden. Opnieuw knikte ik. 'Ja, ze is zes.'

[Alexis]

Ik grijns. "Zelfs de uitgestorven vlinders vliegen daar nog rond, als je het mij vraagt." Ik verzit een beetje op de zachte kussens en wiebel met mijn voeten in de lucht. "Komt wel goed, kleine kinderen hebben gewoon een grote fantasie." Zeg ik.

[Hailey]

'Daar twijfel ik ook niet aan, dat had ik vroeger ook.' Ik glimlachte naar haar, en volgde Muil met mijn ogen toen ik hem vrolijk zag wegwandelen, richting Hagrid zijn huisje. Hagrid was vast thuis, en Muil had zeker honger.

[Alexis]

Ik lach. "Mijn jeugd was van het ene liefdadigheidsfeest naar het andere feest. Heerlijk, ik heb de helft van mijn leven thuis in een jurk rond gebracht. En niet eens een leuke maar een van kant met ruches.." Ik ril even. "Hm, zo te zien is Hagrid weer thuis. Wij zijn neit goed genoeg meer voor Muil."

[Hailey]

Ik lachte. 'Mijn vader dwong me altijd een lange broek te dragen. Jurkjes en rokjes waren voor hem te uitdagend. Hij was bang dat ik als elfjarig meisje al jongetjes ging versieren met mijn benen.' Ik rolde eventjes met mijn ogen.

[Alexis]

Ik lach mee. "Oké, dat is heel charmant als 11 jarige flirten met alle jongens. En nu, versier je nu wel alle jongens met je benen?"

[Hailey]

'Aaaaaaaallemaal,' zei ik lachend, terwijl ik mijn benen uitstrekte. 'Nee, eigenlijk interesseren ze me niet zo veel.' Dat hadden ze nooit echt gedaan, ze waren toch allemaal hetzelfde.

[Alexis]

Ik strek mijn benen ook uit. "Prachtig zeg benen." Ik grijns breed. "Jongens zijn een bijzaak. Soms dan.."

[Hailey]

'Ach, het ligt eraan wélke jongen het is. In mijn zes jaar hier heb ik pas een echt léuke jongen gezien, en hij is vorig jaar afgestudeerd, dus daar heb ik niks meer aan.' Ik trok kort een pruillipje, maar kreeg toen weer een glimlachje op mijn gezicht.

[Alexis]

Ik kijk haar een tikkeltje nieuwschierig aan. "Ah, is het niks geworden tussen jullie?" Ik kijk voor me uit, eerlijk gezegd heb ik nog nooit echt een jongen leuk-leuk gevonden.

[Gesponsorde inhoud]