Het leegstaande leslokaal

[Emma]

Ja, in dit lege lokaal staat de gewone opstelling van een dreuzelkunde lokaal, drie rijen met banken, en vooraan een bureau, met een lekker zittende bureaustoel. Er staan spullen in, die op Engelse Dreuzel Middelbarescholen ook staan, zoals een Wereldbol, een stapel dreuzel boeken, Linealen, een schrijfbord met krijt etc.
Ondanks dat het er netjes uitziet, ligt eroveral wel een laagje stof op, en ruikt het er muffig. Het is een goed plek waar bijna niemand vanaf weet. Het is een vergeten plek op de derde verdieping, waar het enorm stil is, en je geen last hebt van anderen.

[Emma]

Emma opende de deur en was verbaasd dat er geen licht brandde. Ze vloekte binnensmonds en schoof met haar hand over de hobbelige muur, op zoek naar een lichtknop. En ja, na wat gevloek en getier had Emma de knop gevonden, en spatte het licht aan. Het was geen kaars licht, dat was duidelijk. Tijdelijk verblind liep Emma langs de tafeltjes, en ging met haar vingertoppen over de tafelbladen en voelde het vieze stof op haar vingers plakken. Ze veegde het af aan haar rokje en liep snel door. Ze speelde wat met de wereld bol en liep naar de bureau stoel, en plofte neer. Direct daarna plofte haar voeten op de tafel, over elkaar gevouwen en languit gestrekt..

[Jamie]

Jamie duwde zachtjes de deur open. Hij had geen idee wat er achter deze deur bevond, dus hij besloot dat voorzichtig doen maar al te handig zou zijn. De deur kraakte een beetje. Hij liet zijn blik door de ruimte glijden, en merkte een meisje op. Ze zat aan de bureaustoel, met haar voeten op de tafel. Hij grijnsde eventjes, zo zou hij waarschijnlijk ook gaan zitten. Hij liep verder naar binnen en sloot de de deur achter zich. 'Hey.'

[Emma]

Emma keek op van haar dagdroom, en was nogal verbaasd hier iemand te zien. Ze liet haar voeten zakken en bekeek. de jongen. 'Hay.' bracht ze zwakjes uit. Ze schoof de bureau stoel aan en trok haar ene wenkbrauw op. 'Ken je deze plek al langer dan vandaag?' vroeg ze en ze plaatste haar ellebogen op de tafel, en ondersteunde haar hoofd met haar handen..

[Jamie]

Jamie stak zijn handen in zijn broekzakken en schudde zijn hoofd. Zijn halflange, bruine haren schudde wild mee heen en weer. 'Nee, tot nu toe nog niet.' Hij keek opnieuw eventjes om zich hen. 'Maar het ziet er ook niet zo bijzonder uit, gewoon een saai leslokaal waar al jaren niemand meer les heeft gehad.' Hij wierp een blik op de verschillende spullen die er stonden. 'Waarschijnlijk een Dreuzelkunde lokaal, nou, dat verklaard genoeg.' Hij keek haar met een zwak glimlachje aan.

[Emma]

Emma bleef hem op dezelfde nuchtere manier aankijken. 'Maar hier vind je iets wat je nergens anders vind.' zei ze met een simpele glimlach, waarvan ze wist dat niemand die kon waarderen. Het was een glimlach die een tikje arrogant was, en een tikje zelfverzekerd. Nadat ze een paar seconden naar zijn glimlachende gezicht keek antwoordde ze. 'Rust.'

[Kimberley]

Met mijn boek in m’n handen liep ik richting het leegstaande lokaal op de derde etage. Ik had het ooit eens ontdekt, maar er nooit meer aangedacht. Toen ik rustig wilde lezen, schoot de plek me ineens te binnen, dus was ik ernaar toegelopen. Eenmaal aankomen bleek het er alleen niet zo rustig te zijn als ik had gehoopt. Er zaten twee mensen, een jongen en een meisje. Het meisje was Emma, maar de jongen herkende ik niet. ‘Eh.. Hey?’

[Jamie]

"Ach ja, ik heb nou ook niet zo veel behoefte aan rust," zei Jamie. "Ik ben eerder iemand die juist van gezelschap houdt." Hij hield er niet zo van alleen te zijn, hij wou altijd iemand hebben om tegen te praten. Verbaasd keek hij op toen de deur plotseling openging, en er een meisje naar binnen stapte. 'Hey.'

[Kimberley]

Vreemd keek ik het lokaal rond. Normaal was hier nooit iemand, ach nu wel. Het had waarschijnlijk niet zoveel nut om nu een boek te gaan lezen, dus liep ik naar een tafeltje toe en legde het boek neer. Emma kende ik al, de jongen nog niet. ‘Ik ben Kimberley, of Kim, what you want.’ Glimlachend stak ik mijn hand uit

[Emma]

Emma kreunde. 'Okay ik neem mijn woorden terug.' zei ze lachend. En ze glimlachte naar Kimberley. 'Ik heet Emma.' zei ze glimlachend.

[Jamie]

Jamie knikte toen het meisje haar naam zei. "Jamie," stelde hij zichzelf ook voor, waarna hij haar hand vastpakte en deze schudde.

[Emma]

Emma glimlachtte en zuchtte. Het was gedaan met de rust. Waar zou ze nu het beste naar toe kunnen. Ze keek naar buiten. De frisse lucht zou haar goed doen na dit muffige lokaal. Maar eerst wilde ze die Jamie beter leren kennen, hij leek haar wel een leuke gozer. Ze wendde zich weer tot hem.

[Jamie]

Jamie liet zich, met een diepe zucht, op een van de stoeltjes neerploffen. Hij hoopte dat deze niet zou doorkrakken, niet omdat hij zwaar was, maar omdat de stoeltjes behoorlijk oud uitzagen. Gelukkig, voor hem, gebeurde dit niet. Hij tikte met de vingers van zijn rechterhand op de tafel, terwijl hij Emma aankeek. "Sooo, in welke afdeling zit je?" Die vraag was zo cliché, en Jamie haatte zulke vragen, maar hij wou het gesprek levend houden.

[Emma]

Emma lachtte. 'Doet dat ertoe?' zei ze en ze was toe aan een 'zo niet eerste jaars' gesprek. 'Laat ik eens vragen, wat intereseerd jouw?' vroeg ze en ze trok automatisch een wenkbrauw op. En ze plofte weer neer op de bureau stoel..

[Jamie]

Jamie schudde zijn hoofd. "Eigenlijk niet, ik hou gewoon niet van stiltes." Glimlachend keek hij haar aan. "Wat mij interesseert? Geen idee, behoorlijk wat denk ik.. Zwerkbal, eten, vooral snoep, en om er even een nerdig kantje aan toe te voegen: Toverdranken en Transfiguratie."

[Emma]

Emma grinnikte. 'Ik denk dat we wel een paar dingen gemeen hebben.' zei ze soepel. 'Zoals zwerkbal en eten. En om het weer wat in evenwicht te houden, ik haat toverdranken.' zei ze en ze glimlachtte.

[Jamie]

Jamie lachte toen ze zei dat ze toverdranken haatte. "Ja, dat hoor ik vaker." Hij snapte niet wat mensen zo vreselijk vonden aan dat vak, maar misschien kwam het door de leraar. "Wat vind jij dat wel leuk?"

[Emma]

Emma legde haar vinger op haar lip, en hield haar hoofd wat schuin. 'Fabeldieren.' zei ze en ze dacht verder na. Ze wist niet waarom ze dat direct zei tegen iemand die ze verder niet kende, ze schaamde zich er meerendeels voor. 'En Bezweringen.' zei ze grinnikend.

[Jamie]

"Nou, dan is dat ook weer in evenwicht. Ik haat fabeldieren, tenminste, sommige. Draken en zo vind ik wel tof." Jamie glimlachte. "Bezweringen is ook wel tof, soms, als het om een leuke spreuk gaat tenminste."

[Emma]

Emma giechelde. 'Ik ken dr wel een paar.' zei ze en ze keek hem weer aan. 'Heb je ooit van de spreuk, Avis gehoord?' vroeg ze. Het was een spreuk die twieterende vogeltjes uit je toverstaf lieten schieten, en die dan binnen een straal van 8 meter rond je bleven vliegen..

[Gesponsorde inhoud]