De appelboomgaard

[Alexis]

Aan de zuidkant van het terrein van Zweinstein bevind zich een grote boomgaard. Deze boomgaard heeft honderden appelbomen van de meest verschillende soorten maten. Van klein tot groot, elke appel zul je hier op de boomgaard vinden. Doordat de boomgaard zo groot is, kun je hier rustig rondlopen en appels eten. Let op, je bent niet de enigste die de appels lekker vind. De appels zijn ook geliefd bij de wormen..

Maximaal 10 personen.

[Maxim]

Ik liep de appelboomgaard in en neuriede vrolijk een liedje. Terwijl ik langs de verschillende appelbomen liep. Zocht ik degene waar mijn favoriete appels aanhingen. Hij stond ergens in het midden. Ik plukte voorzichtig een van de felgroene zure appels en controleerde die of er geen wormen ofzo in zaten.

[Alexis]

Ik loop de appelboomgaard in en kijk omhoog, recht in de zon en ik knipper met mijn ogen. "Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw," neurie ik zacht en ik sla mijn mantel af en hang hem om mijn onderarm en loop zo de boomgaard verder in. De boomgaard is een heerlijke plek om rustig rond te lopen, je komt er niet vaak mensen tegen. Ik sta stil bij een boom en kijk naar de rode ronde appels en ik spring omhoog en probeer een appel van de tak af te trekken.

[Maxim]

Ik nam een hap van de appel en besloot wat rond te lopen. Ik zag in de verte een meisje naar een tak springen en trok mijn wenkbrauw op. Ik liep erheen en glimlachtte. 'Kan ik helpen?' vroeg ik en trok de appel los die ze wou vangen.

[Alexis]

Ik kijk hem dankbaar aan. "Dankjewel, die bomen met de goeie appels groeien gewoon te veel." Zeg ik grinnekend en ik neem de appel van de jongen aan. "Zeg, jiij bent toch Maxim?" Vraag ik uiteindelijk nieuwschierig.

[Maxim]

Ik glimlachtte even aar haar en stak mijn hand uit. 'Jep, en jij was Alexis zeker?' vroeg ik en keek naar de rode appel. Ik nam nog een hap van de mijne en checkte voor de zekerheid nog eens op wormen.

[Alexis]

Ik pak zijn hand vast. "Nog steeds," glimlach ik en ik neem een hap van de appel en ga op de grond zitten. "ik ben je hier nog nooit tegen gekomen?" Vraag ik verbaasd en ik kijk omhoog tegen de zon in naar Maxim.

[Maxim]

Ik glimlachtte even en ging naast haar zitten. 'Ik jou ook niet' zei ik en lachtte even. 'Tja, ik kom hier soms als ik zin heb in een appel' lachtte ik .

[Alexis]

Ik grinnek. "Appels genoeg hier, als je geen geschikte kan vinden..." Ik maak een gebaar naar de bomen en leg mijn mantel naast me. Ik vraag me af waarom ik die eigenlijk altijd mee heb, niet dat het zo'n fascinerend voorwerp is. Nee juist niet, alles behalve dat.

[Maxim]

'Dan is het erg' lachtte en keek naar haar appel. 'Eh, kijk eerst of er geen worm ofzo inzit, want ik heb er ooit al eens een opgegeten.' zei ik en trok een walgend gezicht. 'Wormen smaken niet goed.'

[Alexis]

Ik spuug gelijk mijn hap met appel uit. "Gadverdamme." Zeg ik uit het diepst van mijn hart. "Heb je er op gekauwd?" Ik walg al bij het idee dat zo'n beest in mijn mond rond wiebelt, dus kauwen en doorslikken moet nog ranziger zijn.

[Maxim]

'Ik weet het niet, het was een hele kleine, en ik had het te laat door' zuchtte ik. Ik grinnikte even omdat ze haar appel uitspuwde en nam een hap van de mijne.

[Alexis]

"Lekker dan, wriemelt er een worm in je." Ik ril even en bekijk dan mijn appel grondig. Nergens is een gaatje of een andere verminking te bekennen en ik neem een geruste hap uit mijn appel. "En toch blijft die appel lekker, ondanks je wormenverhaal." Grinnek ik.

[Maxim]

Ik grinnikte. 'Weet ik, appels zijn nou eenmaal goed' zei ik en nam nog een hap. 'Hoe smaken die rode eigenlijk?' vroeg ik nieuwsgierig. Ik had altijd groene of gele appels gegeten, nog nooit zo'n rode.

[Alexis]

"Appels overwinnen de wereld." Ik kijk naar mijn appel. "De rode? De rode appel smaakt zoet en is sappig, neit te hard niet te zacht. En alles behalve zuur, de zure zijn niet lekker." Ik kijk naar zijn appel. "Hoe smaakt die appel?"

[Maxim]

'Zuur' mompelde ik droog en trok een geirriteerd gezicht. Dan schoot ik in de lach. 'Haha, nee sorry, maar ik vind de zure wel lekker' zei ik en glimlachtte even.

[Alexis]

Ik schud mijn hoofd. "Ik hou niet van zuur, dan trek ik altijd van die rare gezichten. Ik weet niet hoe het komt." Ik lach en neem nog een hap van mijn appel en trek wat gras los en laat het weer los. Een kleine windvlaag neemt het gras mee en het vliegt weg.

[Maxim]

Ik grinnikte even en nam een hap van mijn appel. 'Dat zou ik wel eens willen zien' zei ik droog en trok zo'n zuur gezicht. 'zoiets?' vroeg ik en glimlachtte even.

[Alexis]

Ik knik lachend. "Zoiets ja, een raar verzuurd gezicht." Ik neem tevreden een hap van mijn eigen appel. "Of misschien ben ik gewoon een zoetekauw, dat kan ook nog.."

[Maxim]

'Zou kunnen' zei ik en haalde even mijn schouders op. 'Ik vind dat je dat zoet, amper smaakt. Zuur smaak je wel' zei ik en grinnikte even. Ik vond het best wel grappig dat we een gesprek hadden over de smaak van appels.

[Alexis]

Ik grinnek zacht. "En chips dan? Is dat zoet, zuur of wat is het? Want dat proef je opzich wel.. Maar weet je, een gesprek over appelsmaak, ik durf er geld op te wedden dat ik het daar nog nooit over heb gehad."

[Maxim]

'Haha, ik dacht er ook net aan, ik heb nog nooit met iemand gepraat over de smaak van appels. Origineel zijn we' zei ik en stak mijn duimen op.

[Alexis]

"Super orgineel, ach voor alles moet de eerste keer zijn," Lach ik en ik haal een hand door mijn haar. Het zonnetje schijnt fel voor een herfstzonnetje en ik krijg het warm. Ik zoek mijn polsen af naar een stiekje en doe mijn haar in een losse knot en speel met de dunne zilveren ringen in mijn oren.

[Maxim]

Ik grijnsde even. 'Origineel' herhaalde ik haar en nam nog een hap van mijn appel. Die ondertussen bijna op was.

-
ik moet gaan ;(

[Alexis]

Ik grinnek. "Je valt in herhaling." Ik gooi mijn lege klokhuis op de grond aangezien het toch opgeruimd word en ik ga rechtop zitten tegen de boom aan.

--
Ik moest eigenlijk al van pc af zijn..
Byebye.♥

[Gesponsorde inhoud]