De waterval.

[Abigail]

De waterval ligt buiten het terrein van Zweinstein zelf, maar is gewoon toegankelijk voor leerlingen. Je kunt hier komen om te zwemmen, voor rust of voor romantiek.

Maximaal 4 personen.

[Abigail]

Ik was met mijn bikini onder mijn kleding naar de waterval gelopen. Ik had zin om gewoon even te zwemmen, om alleen te zijn. Nouja, alleen te zijn hoefde niet persé maar ik wilde wel tot rust komen. De zomervakantie had ik door gebracht met Pete, mijn broer. Hij was de enige die ik nog had, op Mystery na.

[Alexis]

Met mijn tas over mijn schouder loop ik naar de watervallen en ga aan de rand van de waterval zitten en trek mijn all stars uit en laat ze in het water bungelen. "Br, het water is nog wel fris." Mompel ik tegen mezelf.

[Evanna Daniëlla]

Ik liep naar de waterval om heerlijk in mijn dagboek te schrijven. Vorig jaar had ik een grot ontdekt onder het water dat in de waterval naar beneden stroomde. Ik kon er komen, maar ik kreeg wel spetters van het water op me. Ik liep via 'het verborgen weggetje' naar de grot waar ik neer zakte. De plastic zak waar mijn dagboek in zat was nog tamelijk droog. Ik begon te schrijven.

Lief dagboek,
De eerste dag op Zweinstein is aangebroken. De ontvangstceremonie was geweldig, ik heb eindelijk vriendinnen gemaakt! En dan bedoel ik niet dat ik een maatje voor Meiina heb gevonden. Een echte vriendin! Ze komen naar mijn verjaardagsfeestje. Mam en pap helpen me met het regelen er van. Mijn rustgevende watervalplekje, daar zit ik nu weer. Ik ga zo verder lopen om er achter te komen wat hier achter zit. Misschien vind ik wel oeroude grottekeningen!
---

Ik stopte mijn dagboek en pen weg in het tasje en pakte een zaklamp. Ik verborg het plastice tasje onder een stapeltje stenen. In één van de stenen kerfde ik met een zakmes een teken. Het teken van de Relieken van de Dood uit Vertelsels van Baker de Bard. Het leukste boek om je kinderen uit voor te lezen, zei mijn vader altijd.
Ik liep verder naar achter. Opeens botste ik op een harde muur. "Auw!" fluisterde ik. Ik liet mijn dagboek en pen achter, net als de zaklamp. Toen liep ik zo onopvalbaar mogelijk naar de uitgang. Nu weg hier.

[Abigail]

Ik trok mijn jurkje uit en nam een duik, het meertje van de waterval in. Het water voelde heerlijk aan en na een tijdje onderwater moest ik weer boven komen om adem te happen. Ik liet me op het water drijven en staarde naar de lucht. Wat een rust, wat een stilte.

[Evanna Daniëlla]

Toen ik op het warme gras stond, deed ik mijn rokje, vestje en truitje uit. Daar onder had ik een bikini aan die ik vroeger ook altijd aan deed als we naar Spanje gingen. Dicht bij de rivier dook ik het water in, toen ik weer boven kwam, werd ik door de stroming meegevoerd. De rust en de stilte trokken aan mijn lichaam. En het water ook. Ik zwom naar de kant. Ik had altijd een reservehanddoek verstopt in de struiken. Alsof iemand daar ooit keek...

[Alexis]

Ik hou mijn voeten stil in het water en er zwemmen kleine visjes naar mijn voeten toe. Ik grinnek, het ziet er erg grappig uit. Die kleine, zwemmende beestjes die rond je voeten heen zwemmen. Ik wiebel ze even en weg zijn ze. Ik kijk een beetje teleurgesteld.

[Gesponsorde inhoud]