De eikenboom.

[Abigail]

De eikenboom staat ergens ten westen van het terrein van Zweinstein. De eikenboom wordt al jaren gebruikt door de twee schommels die naast elkaar aan een tak hangen. De eikenboom zelf is oeroud, er wordt geschat dat hij er al stond voor dat Zweinstein zelf werd opgericht.

Maximaal 2 personen.

[Maxim]

Ik liep verveeld het terrein af en kwam de eikenboom tegen. Ik liep erheen en zette me op een van de schommels. Ik schommelde zacht en keek om me heen.

[Abigail]

Ik was naar de grote eikenboom gelopen omdat ik me verveelde en wat rust wilde hebben. Ik begroette Maxim met een knikje en ging op de andere schommel zitten terwijl ik langzaam heen en weer schommelde.

[Maxim]

Ik knikte even terug en schommelde verder. Ik zag aan haar gezicht dat ze niet echt veel zin had om te praten, dus besloot ik mijn mond maar te houden.

[Abigail]

Ik leunde met mijn hoofd tegen het touw van de schommel aan terwijl ik fronste. Ik stelde het erg op prijs dat Maxim niks zei, hij snapte dus dat ik niet veel zin had om te praten. Ik had ook werkelijk geen idee waar ik over zou moeten praten.

[Maxim]

Ik schommelde zacht en keek om me heen. Ik vond het eigenlijk niet erg dat we niet praten. Het was rustig zo. Ik keek even om me heen en neuriede zacht een liedje.

[Abigail]

Ik sloot mijn ogen even terwijl ik op en neer schommelde. Zijn geneurie was niet irritant, eerder rust gevend. Ik haalde diep adem en glimlachte dromerig.

[Maxim]

Ik keek even naar haar om te zien of ze nog niet in slaap was gevallen ofzo. Toen ik haar glimlach zag trok ik mijn wenkbrauw op, maar zei niks. ik wou haar niet storen ofzo.

[Abigail]

Ik besloot dat de stilte nu wel een beetje ongemakkelijk begon te worden en opende mijn ogen weer. "Kom je hier vaak?" Vroeg ik zonder hem aan te kijken. Ik was hem nu al best vaak ergens tegen gekomen, telkens op een rustige plek.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Soms, als ik even aan de drukte van het kasteel wil ontsnappen' zei ik en keek om me heen. Hier was het alles behalve druk. Ik schommelde zacht.

[Abigail]

Ik glimlachte goedkeurend. "Ja, dat kan ik begrijpen", zei ik zacht en begon iets harer op en neer te schommelen. Ik haalde een hand door mijn haar en staarde voor me uit.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Dat dacht ik al' zei ik en glimlachtte. Ik keek haar even aan en schommelde zelf ook wat harder.

[Abigail]

Ik grinnikte even om zijn antwoord. "Hoezo dacht je dat al?" Vroeg ik enigszins nieuwschierig en keek hem aan. Ik remde mezelf wat af omdat ik steeds hoger begon te gaan. Niet dat ik dat erg vond, maar het was niet bepaald handig wanneer je een gesprek voerde.

[Maxim]

Ik grijnsde even. 'Jij bent iemand die graag rustige plekken opzoekt' zei ik. 'Oftewel volg je me gewoon, dat kan ook' zei ik en glimlachtte naar haar.

[Abigail]

Ik grinnikte even en knikte instemmend. "Ja man, ik ben je persoonlijke stalker," zei ik grinnikend. Ik nam aan dat hij het niet serieus zou opnemen. Maar ach, ik wist niet goed hoe zijn humor in elkaar zat.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Dacht ik al' antwoordde ik met het nodige sarcasme in mijn stem. Ik schommelde wat harder om op haar tempo te volgen.

[Gesponsorde inhoud]