Re: De 'groene' kamer

[Maxim]

Ik grijnsde en leunde weer gewoon tegen haar aan. '200, 300 kilo ongeveer' zei ik doodserieus en keek omhoog naar haar. 'Wat hebben ze dan geluk dat ze ons niet kunnen zien?'

[Alexis]

Ik lach. "Olifant." Ik grinnek, "voel je je aangesproken? Nee, ik bedoel die reuze inktvis en al die andere afgrijzelijk wezens hier in het meer..."

--
brb, mn pa wil mn engels overhoren. tien a vijf minuutjes;d

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Misschien wel ja' zei ik en keek om me heen. Afgrijselijk was nog zacht uitgedrukt, ik had echt lelijke wezens gezien in dit meer. Ik kreeg al bijna kippenvel van de gedachte alleen al moest ik in dit meer rondzwemmen.

[Alexis]

"Hm, ik wist niet dat je jezelf onder die afschuwelijks wezens zette?" Ik kijk hem lachend aan maar besef dat hij het niet kan zien en hang half opzij. "Zeg, kun je misschien een heeél klein beetje naar voren? Ik voel mijn benen zeg maar niet meer." Zeg ik grinnekend.

[Maxim]

Ik grijnsde en schoof wat vooruit van haar zodat alleen mijn hoofd nog tegen haar knieën leunde. 'Zo beter?' vroeg ik en keek weer naar het water. 'Kan jij het wateroppervlak zien?' vroeg ik. 'Want volgens mij zitten we echt wel heel diep.'

[Alexis]

Ik knik alleen maar en ik tuur door de wand naar boven en probeer het wateroppervlak te onderscheiden van het water, wat niet lukt trouwens. "Nee, en er mankeert niets aan mijn ogen." Zeg ik lachend. "Godzijdank, loopt het water hier niet naar binnen. Anders was jij nat geweest trouwens."

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Weet ik, dan zou ik me wel op je schouders zetten ofzo, maar dan zouden we snel naar boven moeten zwemmen, en ik kan zwemmen' zei ik en keek naar haar. 'Kan jij zwemmen?'

[Alexis]

Ik moet lachen. "Phoe, dat is knap. Ja als het goed is heb ik leren zwemmen toen ik klein was. Alleen het is niet altijd mijn favoriete bezigheid geweest. Laat ik het zo zeggen." Ik grijns breed.

[Maxim]

'Zolang je kan zwemmen is het goed.' zei ik een grinnikte. Ik keek naar de ramen en glimlachtte. 'Moesten die doorbreken' zei ik en grijnsde. 'Dan zouden we een groot probleem hebben.'

[Alexis]

"een mega probleem." benadruk ik het en ik kijk naar de ramen. "Maar dat gebeurt niet, tenzij Hagrid opeens half dood neer valt en in een dwaze bui bedenkt om de ramen weg te toveren met die paraplu van hem." Grijns ik.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Met hem weet je nooit' zei ik en grinnikte. 'en dan al die wierlingen en andere wezens, volgens mij maken we helemaal geen kans.'

[Alexis]

Ik knik. "Oké, je hebt een punt. Misschien denkt hij dat het grappig is. Maar ik denk dat we er niet levend uit komen. Want ze kidnappen ons en dan gaan ze ons opeten." Zeg ik grinnekend en ik speel met mijn toverstok.

[Maxim]

Ik grijnsde. 'Jep, dat overleven we nooit' zei ik en zuchtte zacht. 'Jij houdt wel van gevaar' zei ik en grinnikte even.

[Alexis]

"Wat een postieve kijk heb je toch op het leven Maxim." zeg ik lachend en ik frons even. "Hm, ik blijf liever in de comfort zone hoor. "

[Maxim]

Ik grijnsde. 'You know me' zei ik vrolijk en keek om me heen. het is hier zo groen' zei ik en nam mijn stok. 'Lumos' mompelde ik en een klein blauw lichtje ging aan.

[Alexis]

Ik grinnek. "Eerlijk gezegd, weet ik nauwelijks wat over je. Behalve dat je Maxim heet, dat je een ernstig positieve kijk op het leven hebt en je afdeling Griffendor is." Ik kijk hem nieuwschierig aan. "Vertel eens wat over je zelf?"

[Maxim]

Ik keek naar haar en grijnsde. 'Ik ben dus Maxim' zei ik droog. 'Enneuh, wauw, wat wil je weten?' vroeg ik en keek naar haar. Ik was niet zo goed in die dingen.

[Alexis]

Ik haal mijn schouders op. "Heb je broertjes, zusjes? Wat doe je in je vrije tijd en zit er nog meer familie van je op Zweinstein of is de rest van je familie Dreuzel?" De familie en afkomst van mensen intrigeert me, vaak vertelt het al dingen over de persoon zelf, niet altijd, soms.

[Maxim]

'Ik heb nog een klein zusje, die heel graag tekeningen maakt' zei ik en grijnsde. 'Heel mijn kamer hangt vol tekeningen, euh, in mijn vrije tijd, zit ik vaak op mijn bezem, en vlieg ik hoog in de lucht' zei ik dom. 'Voor uitzichten enzo, en ik ben halfbloed, ik heb dus een dreuzelvader.' zei ik en keek naar haar. 'Heb je al een beeld kunnen vormen over me? vroeg ik en grinnikte. 'En jij?'

[Alexis]

Ik grijns breed. "Heb jij niets van haar creativiteit?" Ik haal een hand door mijn haar en denk even na. "Zit je in het zwerkbalteam?" Ik kijk verbaasd op, ik had verwacht dat hij een volbloed was. Ik schud mijn hoofd om de verwarring kwijt te raken en grinnek. "Ik heb een kleiner broertje, mijn ouders spreek in sinds mijn 12e niet meer. Ze zijn Dreuzels trouwens, ontzettend ouderwets. En in mijn vrije tijd lees of speel ik piano."

[Maxim]

'Waar woon je dan?' vroeg ik verbaasd. Ik grijnsde. 'Nee, ik zit niet in het zwerkbalteam, zwerkbal is niet echt mijn ding' zei ik en grijnsde. Ik had het altijd al een stomme sport gevonden. 'Zo, dus jij bent een rustig meisje.' zei ik en grinnikte, dat had ik niet bij haar verwacht.

[Alexis]

"In Londen, bij mijn tante. Mijn ouders wonen in een één of ander liefdadigheids dorp." Ik ril bij de gedachte om daar weer te moeten wonen. "Niet? Ik snap er geen hol van, maar oké, sommige mensen vinden het werkelijk fantastisch." Ik glimlach even kort. "Hm, soms wel, niet altijd. Ik heb ook wel eens mijn drukke momenten. Maar ik ben geen hyperactief meisje nee."

[Maxim]

Ik grijnsde even toen ik haar voelde rillen. 'Koud?' vroeg ik en grijnsde even. Ik liet mijn stok tussen mijn vingers draaien en keek omhoog naar haar.

[Alexis]

Ik haal mijn schouders op. "Half, het is hier niet bepaald warm maar de gedachte om weer bij mijn ouders te gaan wonen warmt me ook niet op." Zeg ik grijnzend en ik staar naar de wierlingen die nog steeds voor de ramen rondzwemmen.

[Maxim]

Ik grinnikte. 'Mijn mantel nodig?' vroeg ik en keek naar het water. Het was hier eigenlijk vrij donker, buiten het kleine lichtje van mijn toverstok, en ook vrij koud, ze had gelijk.

[Gesponsorde inhoud]